๒๓
โยบตอบ: พระเจ้าอยู่ไหน
๑ โยบจึงตอบว่า
๒ “วันนี้ฉันยังพร่ำบ่นด้วยความขมขื่น
พระองค์ไม่หยุดลงโทษ แม้ฉันจะคร่ำครวญก็ตาม
๓ โอ ขอเพียงให้ฉันทราบว่าจะพบพระองค์ได้ที่ไหน
ขอเพียงให้ฉันไปยังที่พระองค์อยู่ให้ได้
๔ ฉันจะยื่นคดีต่อพระองค์
และพร้อมที่จะโต้แย้ง
๕ ฉันจะเรียนรู้จากคำตอบของพระองค์
และจะเข้าใจสิ่งที่พระองค์จะกล่าว
๖ พระองค์จะโต้แย้งกับฉันด้วยอานุภาพอันยิ่งใหญ่ของ พระองค์หรือ
ไม่หรอก พระองค์จะตั้งใจฟังฉัน
๗ ณ ที่นั้น ผู้มีความชอบธรรมผู้หนึ่งจะโต้แย้งพระองค์
และผู้ตัดสินจะนับว่าฉันไม่มีความผิดไปตลอดกาล
๘ ดูเถิด ฉันก้าวไปข้างหน้า แต่พระองค์ไม่อยู่ที่นั่น
ฉันถอยหลัง แต่ฉันก็ไม่พบพระองค์
๙ ฉันมองหาพระองค์ทางซ้ายมือ แต่ไม่เห็นพระองค์
ฉันหันไปทางขวามือ แต่ฉันก็มองไม่เห็นพระองค์
๑๐ แต่พระองค์ทราบทางที่ฉันเลือก
เมื่อพระองค์ทดสอบฉัน ฉันก็จะสุกใสดั่งทองคำ
๑๑ เท้าของฉันตามรอยเท้าของพระองค์อย่างมั่นคง
ฉันได้ดำเนินตามทางของพระองค์และไม่ได้หันเหไป
๑๒ ฉันไม่ได้ละไปจากคำบัญชาของพระองค์
ฉันได้รักษาคำสั่งของพระองค์ มากยิ่งกว่าอาหารประจำวัน
๑๓ แต่พระองค์ไม่เปลี่ยนใจ ใครจะเปลี่ยนพระองค์ได้
พระองค์ประสงค์อย่างไร พระองค์ก็กระทำอย่างนั้น
๑๔ พระองค์จะกระทำสิ่งที่พระองค์มุ่งหมายให้ฉันทำสำเร็จ ครบถ้วน
และพระองค์มีแผนอีกมากมายสำหรับฉัน
๑๕ ฉะนั้น ฉันหวาดหวั่น ณ เบื้องหน้าพระองค์
เมื่อฉันนึกถึงสิ่งเหล่านี้ ฉันก็เกรงกลัวพระองค์
๑๖ พระเจ้าทำให้ฉันท้อแท้ใจ
องค์ผู้กอปรด้วยมหิทธานุภาพทำให้ฉันหวาดหวั่น
๑๗ ฉันไม่ได้เงียบงันเพราะความมืด
ไม่ใช่เพราะความมืดคลุ้มที่คลุมหน้าฉัน