1 Слова Лемуіла цара. Настаўленьне, якое дала яму маці ягоная:

2 што, сыне мой? Што, сыне ўлоньня майго? Што, сыне зарокаў маіх?

3 Не аддавай жанчыне сілы тваёй, ні шляхоў тваіх пагубніцам цароў.

4 Не царам, Лемуіле, не царам піць віно, і не князям - сякеру,

5 каб, напіўшыся, яны не забылі закона і не перакруцілі суд усіх прыгнечаных.

6 Дайце сякеру таму, хто гіне, і віно засмучанаму душою;

7 хай ён вып'е і забудзе беднасьць сваю і не згадае больш пра сваю пакуту.

8 Размыкай вусны свае за безгалосага і дзеля абароны ўсіх занядбаных.

9 Размыкай вусны свае дзеля правасудзьдзя і дзеля беднага і гаротнага.

10 Хто знойдзе дабрадзейную жонку? цана яе вышэй за жэмчуг.

11 Пэўнае ў ёй сэрца мужа яе, і не застанецца ён бяз прыбытку.

12 Яна аддае яму дабром, а ня злом, ва ўсе дні жыцьця свайго.

13 Здабывае воўну і лён, і ахвотна працуе сваімі рукамі.

14 Яна, як купецкія караблі, здалёку вязе свой хлеб.

15 Яна ўстае на досьвітку, і раздае ежу ў доме сваім і належнае слугам сваім.

16 Падумае пра поле, і купляе яго; ад плёну рук сваіх садзіць вінаграднік.

17 Апярэзвае сілаю сьцёгны свае і мацуе мышцы свае.

18 Яна адчувае, што занятак яе добры, і - сьветач яе ня тухне і ўначы.

19 Працягвае рукі свае да прасьніцы, і пальцы яе бяруцца за верацяно.

20 Далоню сваю яна растуляе беднаму, і руку сваю падае ўбогаму.

21 Не баіцца сьцюжы для сям'і сваёй, бо ўся сям'я яе апранута ў двайную адзежу.

22 Яна робіць сабе дываны; вісон і пурпура - вопратка яе.

23 Муж яе вядомы каля брамы, калі сядзіць са старэйшынамі зямлі.

24 Яна робіць покрывы, і прадае, і паясы дастаўляе купцам Фінікійскім.

25 Моц і прыгажосьць яе - вопратка яе, і весела глядзіць яна ў будучыню.

26 Вусны свае растуляе з мудрасьцю, і добрая парада на языку ў яе.

27 Яна сочыць за гаспадаркай у доме сваім і ня есьць хлеба гультайскага.

28 Устаюць дзеці - і дагаджаюць ёй, - муж, і хваліць яе:

29 «шмат было жонак дабрадзейных; але ты пераўзышла іх усіх».

30 Мілавіднасьць падманлівая і прыгажосьць марная; а жонка, якая баіцца Госпада, вартая пахвалы.

31 Дайце ёй ад плёну рук яе, і хай праславяць яе каля брамы ўчынкі яе!