1 Мудрая жонка ўладкуе свой дом, а неразумная разбурыць яго сваімі рукамі.

2 Хто ідзе простаю дарогаю, баіцца Госпада; а чые дарогі крывыя, той ня дбае пра Яго.

3 У вуснах у немысьля - біч на яго ганарыстасьць; а вусны мудрых ахоўваюць самыя сябе.

4 Дзе няма валоў, там - ясьлі пустыя; а багата ж прыбытку ад сілы валоў.

5 Верны сьведка ня хлусіць, а ілжу пашырае сьведка ілжывы.

6 Распусны шукае мудрасьці і не знаходзіць; а разумны лёгка набывае веды.

7 Адыдзі ад чалавека пустога, у якога ты ня бачыш разумных вуснаў.

8 Мудрасьць разумнага - што ён зважае на дарогу сваю, а дурасьць немысьляў - толькі ашука.

9 Неразумныя сьмяюцца з грэху, а сярод праведных - Божая мілата.

10 Сэрца ведае горыч сваю, і чужынец ня дзеліць радасьці ягонай.

11 Дом беззаконных зруйнуецца, а жытлішча праведных расьцьвіце.

12 Ёсьць шляхі, якія здаюцца чалавеку простымі; але канец іх - шлях сьмерці.

13 І ад сьмеху часам баліць сэрца, і канцом радасьці бывае смутак.

14 Чалавек з разбэшчаным сэрцам насыціцца ад дарог сваіх, і добры - ад сваіх.

15 Немысель верыць кожнаму слову, а разумны зважае на крокі свае.

16 Мудры баіцца і ўнікае зла, а неразумны раздражнёны і саманадзейны.

17 Запальчывы можа ўчыніць глупства; а чалавек, які наўмысна чыніць благое, ненавісны.

18 Невукі спадкуюць дурасьць, а разумных увенчваюць веды.

19 Схіляцца ліхія перад добрымі, і бязбожныя - каля варот праведніка.

20 Беднага ненавідзіць, бывае, нават блізкі яго, а ў багатага многа сяброў.

21 Хто пагарджае блізкім сваім, той грэшыць; а мілажальны да бедных, той шчасны.

22 Ці не памыляюцца тыя, што намышляюць ліхое? Мілажаль і вернасьць у тых, што намышляюць добрае.

23 Ад усякае працы ёсьць прыбытак, а ад пустаслоўя толькі пахіба.

24 Вянок мудрых - багацьце іхняе, а дурасьць невукаў дурасьць і ёсьць.

25 Верны сьведка ратуе душы, а ілжывы нагаворвае шмат ілжы.

26 У страху перад Госпадам - надзея цьвёрдая, і сынам сваім Ён прыстанішча.

27 Страх Гасподні - крыніца жыцьця, што аддаляе ад сетак сьмерці.

28 У мностве народу - веліч цара, а пры малалюдзтве - бяда ўладару.

29 У цярплівага чалавека багата розуму, а ў палкага многа дурасьці.

30 Ціхмянае сэрца - жыцьцё целу, а зайздрасьць - гнілізна касьцям.

31 Хто ўціскае беднага, той ганіць Творцу яго; а хто шануе Яго, той творыць дабро беднаму.

32 За ліха сваё бязбожны будзе адкінуты, а праведны і пры сьмерці сваёй мае надзею.

33 Мудрасьць у сэрцы ў разумнага, і сярод неразумных яна адкрываецца.

34 Праведнасьць узвышае народ, а беззаконьне - ганьба народаў.

35 Ласка царова - рабу разумнаму, а гнеў цара - супроць таго, хто ганьбіць яго.