1  Як ужо многія намагаліся напісаць аповесьць пра падзеі, якія ў нас адбыліся,

2  як пераказалі нам тыя, што былі ад пачатку відавочцамі і сталіся паслугачамі Слова,

3  надумаў і я, прайшоўшы ўсё нанова, дакладна па парадку апісаць табе, вяльможны Тэафілю,

4  каб ты пазнаў надзейнасьць словаў, у якіх быў навучаны.

5  Сталася ў дні Ірада, валадара Юдэйскага, [быў] сьвятар з Абіявае чаргі, на імя Захарыя, і жонка ягоная з дачок Аарона, і імя яе — Альжбета.

6  Былі яны абое праведныя перад Богам, ходзячы паводле прыказаньняў і пастановаў Госпада беззаганна.

7  І не было ў іх дзіцяці, таму што Альжбета была няплодная, і абое яны былі пажылыя ў гадах сваіх.

8  І сталася, калі ў парадку свае чаргі ён спаўняў сьвятарскі абавязак перад Богам,

9  выпала яму паводле звычаю сьвятароў кадзіць, увайшоўшы ў бажніцу Госпадаву.

10  І ўсё мноства народу звонку малілася ў час каджэньня.

11  І зьявіўся яму анёл Госпадаў, які стаў з правага боку кадзільнага ахвярніку.

12  І стрывожыўся Захарыя, убачыўшы яго, і ахапіў яго страх.

13  Анёл жа сказаў яму: «Ня бойся, Захарыя; бо пачутая просьба твая, і жонка твая Альжбета народзіць табе сына, і дасі яму імя Ян.

14  І будзе табе радасьць і весялосьць, і многія ўзрадуюцца з нараджэньня ягонага.

15  Бо ён будзе вялікі перад Госпадам, і ня будзе піць віно і сікеру, і Духам Сьвятым напоўніцца яшчэ ва ўлоньні маці сваёй.

16  І многіх з сыноў Ізраіля зьверне да Госпада, Бога іхняга.

17  І будзе ісьці перад Ім у духу і сіле Ільлі, каб вярнуць сэрцы бацькоў дзецям, і непаслухмяным — лад думак праведнікаў, каб падрыхтаваць Госпаду народ падрыхтаваны».

18  І сказаў Захарыя анёлу: «З чаго даведаюся я гэтае? Бо я — стары, і жонка мая ў гадах пажылых».

19  І, адказваючы, сказаў яму анёл: «Я — Габрыэль, які стаю перад Богам, і я пасланы гаварыць з табою і дабравесьціць табе гэтае.

20  І вось, будзеш ты маўчаць, і ня зможаш гаварыць да дня, калі гэта станецца, за тое, што не паверыў словам маім, якія споўняцца ў свой час».

21  І чакаў народ Захарыю, і дзівіўся, што ён марудзіць у бажніцы.

22  А ён, выйшаўшы, ня мог гаварыць да іх; і зразумелі, што бачыў відзеж у бажніцы; і ён ківаў ім, і застаўся немы.

23  І сталася, калі скончыліся дні службы ягонай, ён вярнуўся ў дом свой.

24  Пасьля гэтых дзён зачала Альжбета, жонка ягоная, і хавала гэта пяць месяцаў, кажучы:

25  «Гэтак учыніў мне Госпад у дні, калі глянуў на мяне, каб зьняць з мяне ганьбу між людзьмі».

26  А ў шосты месяц быў пасланы анёл Габрыэль ад Бога ў горад Галілейскі, называны Назарэт,

27  да дзяўчыны, заручанай з мужам на імя Язэп, з дому Давідавага; а імя дзяўчыны — Марыя.

28  І, увайшоўшы да яе, анёл сказаў: «Радуйся, дабрадатная! Госпад з табою; дабраслаўлёная ты між жанчынамі».

29  Яна ж, убачыўшы яго, устрывожылася ад словаў ягоных і разважала, што гэта было за прывітаньне.

30  І сказаў ёй анёл: «Ня бойся, Марыя; бо ты знайшла ласку ў Бога.

31  І вось ты зачнеш ва ўлоньні і народзіш Сына, і дасі Яму імя Ісус.

32  Ён будзе вялікі, і Сынам Найвышэйшага назавецца, і дасьць Яму Госпад Бог пасад Давіда, бацькі Ягонага,

33  і Ён будзе валадарыць над домам Якуба на вякі, і Валадарству Ягонаму ня будзе канца».

34  А Марыя сказала анёлу: «Як гэта будзе, калі я не спазнала мужа?»

35  І, адказваючы, анёл сказаў ёй: «Дух Сьвяты зыйдзе на цябе, і сіла Найвышэйшага ахіне цябе. І дзеля гэтага тое, што народзіцца Сьвятое, Сынам Божым назавецца.

36  Вось і Альжбета, сваячка твая, і яна зачала сына ў старасьці сваёй, і вось ужо шосты месяц у яе, якую называюць няплоднай.

37  Бо ў Бога ніводнае слова ня будзе бяз сілы».

38  І сказала Марыя: «Вось я — служка Госпада; няхай станецца мне паводле слова твайго». І адыйшоў ад яе анёл.

39  Устаўшы, Марыя ў тыя дні шпарка пайшла ў горную краіну, у горад Юдавы,

40  і ўвайшла ў дом Захарыі, і прывітала Альжбету.

41  І сталася, калі Альжбета пачула прывітаньне Марыі, узварухнулася дзіцятка ва ўлоньні яе, і Альжбета напоўнілася Духам Сьвятым.

42  І ўсклікнула яна моцным голасам, і сказала: «Дабраслаўлёная ты між жанчынамі, і дабраслаўлёны плод улоньня твайго.

43  І адкуль гэта мне, што прыйшла маці Госпада майго да мяне?

44  Бо вось, як голас вітаньня твайго дайшоў да вушэй маіх, узварухнулася вясёла дзіцятка ва ўлоньні маім.

45  І шчасьлівая тая, якая паверыла, бо зьдзейсьніцца сказанае ёй ад Госпада».

46  І сказала Марыя: «Узьвялічвае душа мая Госпада,

47  і ўзрадаваўся дух мой у Богу, Збаўцы маім,

48  бо Ён глянуў на паніжэньне служкі Сваёй. Бо вось, адгэтуль шчасьліваю будуць называць мяне ўсе пакаленьні,

49  бо вялікае ўчыніў мне Магутны; і сьвятое імя Яго,

50  і міласэрнасьць Ягоная з пакаленьня ў пакаленьне для тых, якія баяцца Яго.

51  Ён зьявіў уладу рамяном Сваім; расьсеяў ганарыстых думкамі сэрца іхняга;

52  скінуў моцных з пасадаў і ўзьвялічыў пакорных,

53  галодных насыціў дабром, а багатых адпусьціў ні з чым.

54  Падтрымаў Ізраіля, юнака Свайго, успомніў пра міласэрнасьць,

55  як гаварыў адносна бацькоў нашых, адносна Абрагама і насеньня ягонага на вякі».

56  Прабыла ж Марыя з ёю каля трох месяцаў і вярнулася ў дом свой.

57  А Альжбеце настаў час нараджаць, і яна нарадзіла сына.

58  І пачулі суседзі і сваякі ейныя, што ўзьвялічыў Госпад міласэрнасьць Сваю над ёю, і цешыліся з ёю.

59  І сталася, у восьмы дзень прыйшлі абрэзаць дзіцятка і хацелі назваць яго паводле імя бацькі ягонага Захарыям.

60  І, адказваючы, маці ягоная сказала: «Не, але ён будзе называцца Янам».

61  І сказалі ёй: «Нікога няма ў родзічаў тваіх, хто называецца гэтым імем».

62  І пыталіся на мігах у бацькі ягонага, як бы ён хацеў назваць яго.

63  І, папрасіўшы дошчачку, ён напісаў, кажучы: «Ян імя яму». І ўсе зьдзівіліся.

64  І адразу расчыніліся вусны ягоныя і язык ягоны, і ён стаў гаварыць, дабраслаўляючы Бога.

65  І стаўся страх на ўсіх, што жылі побач, і гаварылі адзін аднаму словы гэтыя па ўсёй горнай краіне Юдэйскай.

66  І ўсе, якія чулі, складалі [гэта] ў сэрцы сваім, кажучы: «Што ж гэта будзе за дзіця?» І рука Госпадава была з ім.

67  І Захарыя, бацька ягоны, напоўніўся Духам Сьвятым, і прарочыў, кажучы:

68  «Дабраслаўлёны Госпад, Бог Ізраіля, што адведаў народ Свой і даў выбаўленьне [яму],

69  і падняў рог збаўленьня нашага ў доме Давіда, слугі Свайго,

70  як абвясьціў вуснамі сьвятых прарокаў Сваіх, што былі адвеку,

71  збавіць [нас] ад ворагаў нашых і ад рукі ўсіх, якія ненавідзяць нас,

72  учыніць міласэрнасьць бацькам нашым і ўзгадаць сьвяты запавет Свой,

73  прысягу, якой кляўся Абрагаму, бацьку нашаму, даць нам

74  бяз страху, выбавіўшы нас з рукі ворагаў нашых,

75  служыць Яму ў сьвятасьці і праведнасьці перад Ім у-ва ўсе дні жыцьця нашага.

76  І ты, дзіцятка, будзеш названы прарокам Найвышэйшага, бо будзеш ісьці наперадзе перад абліччам Госпада падрыхтаваць шляхі Яму,

77  даць народу пазнаць збаўленьне ў адпушчэньні грахоў іхніх,

78  праз унутраную міласэрнасьць Бога нашага, у якой адведаў нас Усход з вышыні,

79  зьявіць [сьвятло] тым, што сядзяць у цемры і ў ценю сьмяротным, накіраваць ногі нашыя на шлях супакою».

80  А дзіцятка ўзрастала і ўмацоўвалася духам, і было ў пустыні да дня зьяўленьня свайго Ізраілю.