1 او منی براتان! چُش مبیت، چه شما بازێنے استاد ببیت. چیا که زانێت، ما استادانی سرا گرانترێن دادرسیَ کپیت و 2 ما سجّهێن باز رَدَ جنێن و ٹَگلَ ورێن. اگن کَسے چه وتی هبران ٹَگل مئوارت، تمان و کاملێن انسانے و وتی سَرجمێن جسم و جانئے مَهارا داشتَ کنت. 3 اگن ما اسپانی دپا لگام بکنێن تان آیان وتی پرمانا بیارێن، گڑا آیانی سجّهێن جسم و جانا هر نێمگے که بلۆٹێن تاب داتَ کنێن. 4 ٹوهێن بۆجیگان* 3‏:4 بۆجیگ، بزان لانچ، یکدار، کشتی. بچارێت. هرچُنت که باز مزن اَنت و په آیانی دێما برگا ترندێن گوات پکار اِنت، بله ناهُدا بۆجیگا گۆن هُردێن سُکّانے هر جاه که بلۆٹیت بارت. 5 همے ڈئولا، زبان و لِلّک هم انسانئے جسمئے یک هُردُکێن بهرے بله مزنێن گُرّگَ جنت. اَنچش که آسئے هُردُکێن تریشکُکے، مزنێن جنگلے سۆچیت، 6 زبان هم یک اَنچێن آسے که مئے جسم و جانئے رگ و بندانی تها سِلّیانی دنیایے. مردما پَهک سِلّ و آلودگَ کنت و آییئے درُستیگێن زِندا آسَ جنت. زبان وت آسے که چه تَهتَرونئے† 3‏:6 تَهتَرون، بزان جهنّم، دۆزه. آسا رۆک بوتگ.

7 هر ڈئولێن جانوَر، بالی مُرگ، مار و گۆج و دریایی سَهدار رامگ کنگَ بنت و انسانا اے کار کرتگ، 8 بله هچکَس زبان و لِلّکا لگام کرتَ نکنت. زبان سرکَشّێن شِرّے که چه کُشۆکێن زهرا پُرّ اِنت. 9 گۆن همے زبانا وتی هُداوندێن پتا ستا کنێن و گۆن همے زبانا هما مردمان نالتَ کنێن که هُدایا وتی شِکل و دْرۆشما اڈّ کرتگ‌اَنت. 10 چه یکّێن دپا ستا و سنا هم درَ کئیت و بد‌دْوایی و نالت هم. او براتان! نباید اِنت چُش ببیت. 11 بوتَ کنت چه یکّێن چمّگا سۆرێن و وشّێن آپ برُمبیت؟ 12 او منی براتان! اِنجیرئے درچکے زئیتونئے بَر داتَ کنت؟ یا که انگورئے درچکے اِنجیرَ دنت؟ همے ڈئولا، سۆرێن چمّگے وشّێن آپ رُمبێنتَ نکنت.

13 شمئے نیاما دانا و اَگلمند کئے اِنت؟ بِلّێت اِشیا چه وتی شَرکِردیا پێش بداریت، گۆن هما بێکِبری و مهربانیا که چه هِکمتا کئیت. 14 بله اگن شمئے دلا تهلێن هَسَدّ و وتگَرَزی‡ 3‏:14 وتگَرَزی، بزان هر چیزّا په وت لۆٹگ، هر کارا په وتی جندئے نپ و سوتّا کنگ. مان اِنت، گڑا پَهر مکنێت، درۆگ مبندێت و اے راستیا بمَنّێت. 15 اے ڈئولێن «هِکمت» چه بُرزاد اێرَ نئیئیت، زمینی، نَپْسانی و شئیتانی اِنت. 16 چیا که هر جاه هَسَدّ و وتگَرَزی ببیت، اۆدا پِتنه و آشۆپ و دگه هر ڈئولێن گَندگیَ بیت. 17 بله آ هِکمت که چه بُرزادَ کئیت، ائولا که پاک و پَلگار اِنت، رندا سُهل آرۆک و نرم، مَنّۆک و چه نێکی و رهمتئے بَر و سَمرا پُرّ اِنت، چه پرک و پێر و دورویی و دوپۆستیا هم دور اِنت. 18 آ که سُهل و سَلاهئے تُهما کِشنت، پهرێزکاریَ رُننت.