สดุดี ๑๔๔
คำอธิษฐานอันเปี่ยมด้วยความหวัง
ของดาวิด
๑ ให้พระผู้เป็นเจ้า ผู้เป็นศิลาของข้าพเจ้าได้รับพระพรเถิด
พระองค์ฝึกมือข้าพเจ้าไว้เพื่อการสงคราม
และฝึกนิ้วข้าพเจ้าไว้เพื่อการสู้รบ
๒ พระองค์เป็นความรักอันมั่นคงและป้อมปราการ
เป็นหลักยึดอันมั่นคงและผู้ช่วยให้พ้นภัย
เป็นโล่ป้องกันภัย และเป็นที่พึ่งพิงของข้าพเจ้า
พระองค์ทำให้ชนชาติของข้าพเจ้าสยบต่อข้าพเจ้า
๓ โอ พระผู้เป็นเจ้า มนุษย์คือใครที่พระองค์จะสนใจ
หรือบุตรมนุษย์คือใครที่พระองค์จะต้องนึกถึง
๔ มนุษย์เป็นเสมือนแค่ลมหายใจ
วันเวลาของเขาเป็นเสมือนเงาที่ผ่านไป
๕ โอ พระผู้เป็นเจ้า โปรดเปิดสวรรค์ และเชิญลงมา
โปรดสัมผัสภูเขา และให้มันปล่อยควันออกมา
๖ โปรดปลดปล่อยประกายเจิดจ้าของสายฟ้า และทำให้พวกเขากระเจิดกระเจิงไป
ยิงลูกธนูของพระองค์ และพวกเขาก็เตลิดเปิดเปิงไป
๗ เอื้อมมือของพระองค์ลงมาจากเบื้องบนเพื่อช่วยชีวิตข้าพเจ้า
ให้ข้าพเจ้ารอดพ้นจากห้วงน้ำลึก
พ้นจากอุ้งมือของชนต่างชาติ
๘ ที่มีปากกล่าวเท็จ
และโป้ปดทั้งๆ ที่กำลังยกมือขวาปฏิญาณตน
๙ โอ พระเจ้า ข้าพเจ้าจะร้องเพลงบทใหม่ถวายพระองค์
ข้าพเจ้าจะดีดพิณสิบสายถวายพระองค์
๑๐ พระองค์ให้บรรดากษัตริย์มีชัยชนะ
และช่วยชีวิตดาวิดผู้รับใช้ของพระองค์
๑๑ โปรดช่วยให้ชีวิตข้าพเจ้าพ้นจากดาบที่โหดเหี้ยม
และให้ข้าพเจ้ารอดพ้นจากอุ้งมือของชนต่างชาติที่ใช้ปากกล่าวเท็จ
และโป้ปดทั้งๆ ที่กำลังยกมือขวาปฏิญาณตน
๑๒ ขอให้บรรดาบุตรชายวัยหนุ่มของเรา
เป็นดั่งต้นไม้ที่เติบโตเต็มที่
บรรดาบุตรหญิงของเรา
เป็นดั่งเสาหลักในมุมที่ถูกสลัก เพื่อตกแต่งวังให้งดงาม
๑๓ ขอให้ยุ้งฉางของเราเต็มปรี่
มีอาหารทุกชนิดเตรียมไว้อย่างพร้อมพรั่ง
ฝูงแกะของพวกเราตกลูกเป็นพันเป็นหมื่นตัว
ภายในเขตทุ่งของเรา
๑๔ ขอให้โคของเรามีลูกดก
ไม่ตายเสียแต่ครั้งครรภ์ยังอ่อนหรือสูญหายไป
ไม่มีใครร้องไห้เพราะความทุกข์ยากที่ถนนของเรา
๑๕ ชนชาติใดได้รับพระพรเช่นนี้ก็เป็นสุข
ชนชาติใดที่พระเจ้าของเขาคือพระผู้เป็นเจ้า ก็เป็นสุข