๓๐
คำปฏิญาณ
๑ โมเสสพูดกับบรรดาหัวหน้าเผ่าต่างๆ ของชาวอิสราเอลว่า “สิ่งที่พระผู้เป็นเจ้าได้บัญชาไว้มีดังนี้คือ ๒ ถ้าชายใดให้คำปฏิญาณต่อพระผู้เป็นเจ้า หรือสาบานเป็นการผูกมัดตนเองด้วยคำสัญญา เขาจะต้องไม่เสียสัจจะที่ให้ไว้ และจะต้องกระทำทุกสิ่งตามคำที่เอ่ยจากปาก* มัทธิว 5:33
๓ ถ้าหญิงใดให้คำปฏิญาณต่อพระผู้เป็นเจ้าผูกมัดตนเองด้วยคำสัญญา ขณะที่ยังอยู่ในวัยเด็กและอาศัยอยู่ที่บ้านของบิดาตน ๔ และหากบิดาของเธอทราบถึงคำปฏิญาณและคำผูกมัดของเธอ แต่ไม่ได้ทักท้วงสิ่งใด ก็นับว่าให้ถือตามคำปฏิญาณทั้งสิ้นนั้น และตามคำผูกมัดที่เธอสัญญาไว้ ๕ แต่ถ้าบิดาของเธอไม่เห็นด้วย เมื่อทราบเรื่องภายในวันนั้น คำปฏิญาณของเธอและคำผูกมัดที่เธอสัญญาไว้ถือว่าเป็นโมฆะ และพระผู้เป็นเจ้าจะอภัยให้เธอ เพราะบิดาของเธอไม่เห็นด้วย
๖ ถ้าต่อมานางแต่งงานมีสามี และยังอยู่ใต้คำปฏิญาณ หรือคำผูกมัดที่นางปริปากออกไปแล้วโดยไม่คิดให้รอบคอบ ๗ ถ้าสามีนางทราบถึงคำปฏิญาณ และไม่ได้ทักท้วงสิ่งใดกับนางเมื่อทราบเรื่องภายในวันนั้น ให้นับว่าต้องถือตามคำปฏิญาณดังกล่าว และตามคำผูกมัดที่นางสัญญาไว้ ๘ แต่ถ้าสามีของนางได้ทราบถึงคำปฏิญาณ แต่ไม่เห็นด้วย เขาก็จะทำให้คำปฏิญาณของนางและคำที่นางปริปากโดยไม่คิดให้รอบคอบซึ่งจะเป็นการผูกมัดตัวนางให้เป็นโมฆะไป และพระผู้เป็นเจ้าจะอภัยให้นาง ๙ แต่คำปฏิญาณใดๆ ของหญิงม่ายหรือหญิงที่หย่าร้างแล้ว ข้อผูกมัดใดๆ ที่นางก่อให้กับตนเองก็จะฟ้องนาง ๑๐ ถ้านางปฏิญาณในบ้านของสามี หรือผูกมัดตนเองด้วยคำสาบาน ๑๑ และถ้าสามีของนางทราบถึงคำปฏิญาณ และไม่ได้ทักท้วงสิ่งใด ไม่ได้มีการปฏิเสธ ก็นับว่าต้องถือตามคำปฏิญาณทั้งหลายนั้น และข้อผูกมัดทุกอย่างที่นางสัญญาไว้มีผลเป็นไปตามนั้น ๑๒ แต่ถ้าสามีของนางทำให้คำปฏิญาณไม่มีผลผูกมัดและทำให้เป็นโมฆะในวันที่เขาทราบเรื่อง ฉะนั้น อะไรก็ตามที่นางได้กล่าวเป็นคำปฏิญาณหรือคำสัญญาก็จะเป็นโมฆะ สามีของนางทำให้คำปฏิญาณเป็นโมฆะ และพระผู้เป็นเจ้าจะอภัยให้นาง ๑๓ คำปฏิญาณและคำสาบานใดๆ ที่ทำให้นางเดือดร้อน สามีของนางอาจยืนยันหรือทำให้เป็นโมฆะได้ ๑๔ แต่ถ้าสามีของนางไม่ได้ทักท้วงสิ่งใดกับนางในวันที่เขาทราบเรื่อง เขาก็ยืนยันให้คำปฏิญาณและข้อผูกมัดทุกอย่างที่นางต้องรับผิดชอบ เขาได้ยืนยันคำปฏิญาณเพราะเขาไม่ได้ทักท้วงสิ่งใดกับนางในวันที่เขาทราบเรื่อง ๑๕ แต่ถ้าเขาทำให้คำปฏิญาณไม่มีผลผูกมัดและเป็นโมฆะหลังจากที่เขาทราบเรื่องแล้ว เขาก็จะต้องรับผิดชอบความผิดของนาง”
๑๖ สิ่งเหล่านี้คือกฎเกณฑ์ที่พระผู้เป็นเจ้าได้บัญชาโมเสสเกี่ยวกับผู้ชายกับภรรยาของเขา และเกี่ยวกับบิดากับบุตรหญิงที่ยังไม่ได้สมรสและยังอาศัยอยู่ที่บ้านบิดาของเธอ