๑๕
๑ คำตอบที่สุภาพอ่อนโยนช่วยให้พ้นจากความขุ่นเคือง
ในขณะที่คำโต้แย้งแข็งกร้าวจะทำให้เกิดความโกรธ
๒ สิ่งที่บรรดาผู้มีสติปัญญาพูดเป็นความรู้
แต่ปากของคนโง่ส่งให้ความโง่พวยพุ่งออกมา
๓ ตาของพระผู้เป็นเจ้ามองเห็นทุกหนทุกแห่ง
พระองค์เฝ้าดูทั้งบรรดาคนชั่วและคนดี
๔ ลิ้นที่ทำการบำบัดคือต้นไม้แห่งชีวิต
แต่ลิ้นที่ลวงหลอกทำให้วิญญาณปวดร้าว
๕ คนโง่ไม่ยอมรับระเบียบวินัยจากบิดา
แต่ผู้ที่รับคำตักเตือนเป็นคนฉลาดรอบคอบ
๖ ผู้มีความชอบธรรมมีทรัพย์สมบัติมากมายอยู่ในบ้าน
แต่สิ่งที่คนชั่วร้ายได้รับคือความลำบาก
๗ ปากของผู้มีสติปัญญาป่าวประกาศความรู้
แต่ใจของคนโง่ไม่เป็นเช่นนั้น
๘ เครื่องสักการะของคนชั่วร้ายเป็นที่น่ารังเกียจต่อพระผู้เป็นเจ้า
แต่คำอธิษฐานจากบรรดาผู้มีความชอบธรรมเป็นที่โปรดปรานของพระองค์
๙ วิถีทางของคนชั่วเป็นที่น่ารังเกียจต่อพระผู้เป็นเจ้า
แต่พระองค์รักคนที่มุ่งมั่นในความชอบธรรม
๑๐ โทษมหันต์มีไว้สำหรับคนที่หันเหไปจากวิถีทางที่ถูกต้อง
คนที่เกลียดชังการตักเตือนจะวอดวาย
๑๑ แดนคนตายและความวิบัติเปิดชัดแจ้ง ณ เบื้องหน้าพระผู้เป็นเจ้า
แล้วใจของมนุษย์เล่า จะเปิดชัดยิ่งกว่าเพียงไร
๑๒ คนช่างเย้ยหยันไม่ชอบคนที่ตักเตือนเขา
เขาจะไม่ไปมาหาสู่กับคนที่มีสติปัญญา
๑๓ ใจที่มีความยินดีส่งผลให้ใบหน้าแจ่มใส
แต่เมื่อใจมีความเศร้า วิญญาณจะมีแต่ความบอบช้ำ
๑๔ ใจของผู้หยั่งรู้แสวงหาความรู้
แต่ปากของคนโง่กินได้แต่ความไร้ปัญญา
๑๕ วันเวลาของผู้มีความทุกข์ย่ำแย่อยู่เสมอ
ในขณะที่ใจร่าเริงก็เสมือนได้อยู่ร่วมในงานเลี้ยงฉลองเรื่อยไป
๑๖ การมีอยู่เพียงน้อยนิดและรู้จักเกรงกลัวพระผู้เป็นเจ้ายังจะดีกว่า
การมีทรัพย์สมบัติมหาศาลแต่อยู่ในความวุ่นวายสับสน
๑๗ อยู่ในที่มีผักรับประทานและมีความรักอยู่ด้วย
ยังดีกว่ามีเนื้อนุ่มๆ รับประทานในที่มีความเกลียดชัง
๑๘ คนอารมณ์ร้ายมักก่อให้เกิดการทะเลาะวิวาท
แต่คนโกรธยากช่วยให้การโต้เถียงผ่อนหนักเป็นเบา
๑๙ ทางของคนเกียจคร้านเหมือนมีรั้วหนามขวางกั้น
แต่ทางของผู้มีความชอบธรรมกลับราบเรียบ
๒๐ ลูกที่มีสติปัญญาทำให้บิดายินดี
แต่คนโง่เง่าดูหมิ่นมารดาของเขา
๒๑ คนสิ้นคิดยินดีกับความโง่ของตน
ส่วนคนที่หยั่งรู้เดินตรงไปข้างหน้า
๒๒ แผนการจะผิดพลาดเมื่อปราศจากคำปรึกษา
เมื่อได้คำปรึกษามากมายแผนการก็สำเร็จลุล่วง
๒๓ คำตอบที่เหมาะสมนำมาซึ่งความชื่นชมยินดี
และคำพูดที่เหมาะตามกาลเทศะก็ช่างวิเศษนัก
๒๔ ผู้มีสติปัญญาย่อมมีวิถีทางแห่งชีวิตที่นำไปสู่เบื้องบน
นำให้เขาพ้นจากแดนคนตายที่เบื้องล่าง
๒๕ พระผู้เป็นเจ้าจะพังบ้านของผู้หยิ่งยโสให้ทลายลง
แต่พระองค์จะก่อกั้นเขตแดนของหญิงม่ายไว้
๒๖ ความคิดชั่วร้ายเป็นที่น่ารังเกียจต่อพระผู้เป็นเจ้า
แต่คำพูดที่น่าฟังช่างบริสุทธิ์
๒๗ คนโลภที่ไม่เป็นธรรมนำความยุ่งยากมาสู่ครอบครัวของตน
แต่คนที่รังเกียจสินบนจะมีชีวิตอยู่รอด
๒๘ ใจของผู้มีความชอบธรรมจะไตร่ตรองก่อนพูด
แต่ปากของคนชั่วร้ายจะพรั่งพรูเรื่องพล่อยๆ ออกมา
๒๙ พระผู้เป็นเจ้าอยู่ห่างจากคนชั่ว
แต่จะได้ยินคำอธิษฐานของบรรดาผู้มีความชอบธรรม
๓๐ ดวงตาเปี่ยมประกายส่งผลให้ผู้ที่สังเกตเห็นมีใจยินดี
ข่าวดีก็ช่วยให้ร่างกายมีสุขภาพดี
๓๑ คนที่ฟังคำตักเตือนอันก่อให้เกิดชีวิต
จะอยู่ร่วมกับบรรดาผู้มีสติปัญญา
๓๒ คนที่ละเลยคำสั่งสอนคือผู้ที่ดูหมิ่นตัวเอง
แต่คนที่ฟังคำตักเตือนจะได้มาซึ่งความเข้าใจ
๓๓ ความเกรงกลัวพระผู้เป็นเจ้าเป็นรากฐานของสติปัญญา
และการถ่อมตัวนำมาซึ่งการได้รับเกียรติ