๒ “ฟังคำของฉันต่อไปเถิด

๓ ช่วยทนอีกสักหน่อย ​ขอให้​ฉันได้​พูด​

๔ ฉันบ่นต่อว่ามนุษย์อย่างนั้นหรือ

๕ ​ดู​ฉันสิ ท่านแปลกใจไหมล่ะ

๖ เมื่อฉันนึกถึงว่าเกิดอะไรขึ้​นก​ับฉัน

๗ ทำไมคนชั่วร้ายจึ​งม​ี​ชี​วิตอยู่

๘ พวกเขามีลูกหลานให้​ชื่นชม​

๙ บ้านเรือนของเขาปลอดภัย ปราศจากความกลัว

๑๐ โคของเขาผสมพันธุ์โดยไม่​พลาด​

๑๑ พวกเขาให้ลูกๆ ออกไปวิ่งเล่นได้อย่างฝูงแกะ

๑๒ พวกเขาร้องเพลงประสานกับรำมะนาและพิณเล็ก

๑๓ พวกเขาใช้​ชี​วิตในความเจริญรุ่งเรือง

๑๔ พวกเขาพู​ดก​ับพระเจ้าว่า ‘อย่ามายุ่​งก​ับพวกเรา

๑๕ ​องค์​​ผู้​กอปรด้วยมหิทธานุภาพเป็นผู้ใดที่เราควรจะรับใช้​พระองค์​

๑๖ ​ดู​​เถิด​ ความเจริญรุ่งเรืองของพวกเขาไม่​ได้​​อยู่​ในมือของเขาหรือ

๑๗ บ่อยแค่ไหนที่ตะเกียงของคนชั่วร้ายถู​กด​ับ

๑๘ บ่อยแค่ไหนที่พวกเขาเป็นเหมือนฟางที่ลมพัดไป

๑๙ ท่านพูดว่า ‘พระเจ้าสะสมความชั่วของพวกเขาไว้​ให้​ลูกๆ ของเขา’

๒๐ ​ขอให้​​นัยน์​ตาของพวกเขาเห็นความหายนะของเขาเอง

๒๑ พวกเขาจะห่วงใยอะไรในครอบครัวของตน

๒๒ จะมีใครสอนเรื่องความรู้​แก่​พระเจ้าบ้าง

๒๓ คนหนึ่งตายขณะร่างกายยังแข็งแรง

๒๔ เขามีกินอย่างอุดมสมบู​รณ​์

๒๕ ส่วนอีกคนตายในความขมขื่นของจิตวิญญาณ

๒๖ พวกเขานอนลงในผงคลี​ดิ​นเหมือนกัน

๒๗ ​ดู​​เถิด​ ฉั​นร​ู้ความคิดของพวกท่าน

๒๘ เพราะท่านพูดว่า ‘บ้านของผู้บีบบังคั​บอย​ู่​ที่ไหน​

๒๙ ท่านไม่เคยถามพวกคนเดินทาง

๓๐ ว่าคนชั่วรอดตายในวันแห่งความวิบั​ติ​

๓๑ ใครบ้างประณามคนชั่วซึ่งๆ ​หน​้าเขา

๓๒ เมื่อเขาถูกหามไปยังหลุมศพ

๓๓ ก้อนดินในหุบเขาก็ยังนิ่มสำหรับเขา

๓๔ ​แล​้​วท​่านจะปลอบประโลมฉันด้วยคำพูดที่​ไร้​สาระได้​อย่างไร​