๒๘
๑ คนชั่วร้ายหลบหนีแม้จะไม่มีคนตามล่า
ส่วนผู้มีความชอบธรรมมีความกล้าประดุจสิงโต
๒ ประเทศชาติที่มีการกบฏมักจะมีผู้นำมากหลาย
แต่ความมั่นคงจะยืนหยัดอยู่ได้หากมีผู้นำที่มีความรู้และการหยั่งรู้
๓ คนยากไร้ที่บีบคั้นคนจนด้วยกัน
เปรียบเสมือนฝนไหลหลากที่มาทำลายพืชผลทั้งหมด
๔ พวกฝ่าฝืนกฎบัญญัติจะยกย่องคนชั่วร้าย
แต่บรรดาผู้ถือตามกฎบัญญัติต่อต้านพวกเขา
๕ พวกคนเลวไม่เข้าใจถึงความยุติธรรม
แต่บรรดาผู้แสวงหาพระผู้เป็นเจ้าเข้าใจดี
๖ คนยากไร้ที่ดำเนินชีวิตด้วยสัจจะ
ดีกว่าคนมั่งมีที่ใช้ชีวิตอย่างคดโกง
๗ ผู้ปฏิบัติตามกฎบัญญัติเป็นบุตรที่มีการหยั่งรู้
แต่เพื่อนตะกละนำความอับอายมาสู่บิดาของเขา
๘ คนที่หาความมั่งมีให้แก่ตนเองมากขึ้นโดยคิดดอกเบี้ยและโก่งราคา
เป็นผู้เก็บสะสมไว้ให้แก่คนที่มีเมตตาต่อผู้ยากไร้
๙ คนที่ทำเป็นหูทวนลม ไม่ฟังกฎบัญญัติ
แม้คำอธิษฐานของเขา ก็เป็นที่น่ารังเกียจ
๑๐ ผู้ใดนำพาผู้มีความชอบธรรมให้หลงไปในทางที่ชั่ว
ผู้นั้นจะตกในกับดักของตนเอง
แต่คนที่มีสัจจะ จะได้รับสิ่งดี
๑๑ คนมั่งมีเห็นว่าตนมีสติปัญญาในสายตาของเขาเอง
แต่ผู้ยากไร้ที่มีความหยั่งรู้สามารถเห็นแก่นแท้ของคนมั่งมี
๑๒ เมื่อผู้มีความชอบธรรมประสบชัยชนะ ทุกคนก็มีความยินดี
แต่เมื่อคนชั่วร้ายมีอำนาจขึ้นมา ผู้คนก็พากันหลบซ่อนตัว
๑๓ คนที่ปกปิดความผิดของตนจะไม่มีความสำเร็จในชีวิต
แต่ใครก็ตามสารภาพและล้มเลิกเสีย ก็จะได้รับความเมตตา
๑๔ ผู้ที่เกรงกลัวพระผู้เป็นเจ้าเสมอไปย่อมเป็นสุข
แต่คนจิตใจแข็งกระด้างจะตกอยู่ในความลำบาก
๑๕ คนชั่วร้ายที่ปกครองบรรดาผู้ยากไร้
เปรียบได้กับสิงโตขู่คำราม หรือหมีกระโจนเข้าหา
๑๖ ผู้อยู่ในระดับปกครองซึ่งขาดการหยั่งรู้คือผู้กดขี่ที่มีใจโหดเหี้ยม
แต่คนที่เกลียดการกอบโกยที่ไม่เป็นธรรมจะมีชีวิตยืนยาว
๑๗ คนที่มีชนักติดหลังเนื่องจากความผิดฐานฆาตกรรม
จะพเนจรไปจนวันตาย
อย่าให้ใครค้ำจุนเขาเลย
๑๘ ผู้ที่ดำเนินชีวิตอย่างมีสัจจะได้รับความปลอดภัย
แต่คนที่ไปในทางคดจะล้มลงทันทีทันใด
๑๙ ผู้ที่ออกแรงรดน้ำพรวนดินของตนจะมีอาหารอุดมสมบูรณ์
แต่ผู้ที่มุ่งหาสิ่งที่ไร้ประโยชน์จะมีความยากจนข้นแค้น
๒๐ ผู้ที่มีความสัตย์ซื่อจะมีพระพรเป็นล้นพ้น
แต่คนที่ตะเกียกตะกายหาความมั่งมีนั้น ใช่ว่าจะไม่ได้รับโทษ
๒๑ การแสดงความลำเอียงเป็นสิ่งไม่ดี
แต่เพื่อแลกกับขนมปังเพียงชิ้นเดียวคนก็ประพฤติผิดได้
๒๒ คนตระหนี่ตะเกียกตะกายหาความมั่งมี
และไม่รู้ว่าตนจะตกอยู่ในความขัดสน
๒๓ คนที่ตักเตือนว่ากล่าวผู้อื่นจะเป็นที่ชื่นชอบในบั้นปลาย
มากกว่าคนที่ใช้ลิ้นยกยอปอปั้น
๒๔ คนที่ปอกลอกบิดามารดาของเขาเอง
แล้วพูดว่า “ไม่ใช่เรื่องผิด”
คนนั้นเป็นเพื่อนของผู้ทำลาย
๒๕ คนโลภก่อให้เกิดการทะเลาะวิวาท
ส่วนผู้ที่ไว้วางใจพระผู้เป็นเจ้าจะมีอย่างอุดมสมบูรณ์
๒๖ คนที่ไว้วางใจตนเองเป็นคนโง่
ส่วนผู้ที่ใช้สติปัญญาจะพ้นภัย
๒๗ ผู้ที่แบ่งปันให้คนยากไร้จะไม่มีวันขัดสน
ส่วนคนที่ปิดหูปิดตาต่อพวกเขาจะถูกสาปแช่งมากมาย
๒๘ เมื่อคนชั่วร้ายมีอำนาจขึ้นมา ผู้คนก็พากันหลบซ่อนตัว
แต่เมื่อเขาตายจากไป ผู้มีความชอบธรรมก็เพิ่มมากขึ้น