๒๐
๑ เหล้าองุ่นก่อให้เกิดการเย้ยหยัน และสุราก่อการวิวาท
ผู้ใดก็ตามที่ถูกชักนำสู่ทางนั้นเป็นผู้ไร้สติปัญญา
๒ ความโกรธกริ้วของกษัตริย์เป็นเหมือนเสียงคำรามของสิงโต
ใครก็ตามที่ทำให้กษัตริย์โกรธอาจจะต้องเสียชีวิตของตน
๓ คนที่หลีกเลี่ยงจากการทะเลาะวิวาทเป็นผู้ได้รับเกียรติ
แต่คนโง่ทุกคนมักทะเลาะวิวาทได้ง่าย
๔ คนเกียจคร้านไม่ไถนาตามฤดูกาล
เมื่อถึงเวลาเก็บเกี่ยว จึงไม่มีผลที่จะเก็บเลย
๕ จุดมุ่งหมายในจิตใจมนุษย์เป็นเสมือนห้วงน้ำลึก
แต่ผู้หยั่งรู้เป็นผู้ที่หยั่งถึงใจนั้นได้
๖ มีหลายคนที่ประกาศตัวว่าเป็นผู้มีความสัตย์จริง
แต่ใครจะพบคนที่ไว้ใจได้จริง
๗ ผู้มีความชอบธรรมดำเนินชีวิตด้วยสัจจะ
บรรดาลูกหลานรุ่นต่อๆ ไปก็มีความสุข
๘ เมื่อกษัตริย์อยู่บนบัลลังก์แห่งการตัดสินความ
คนเลวร้ายก็ไม่สามารถเล็ดลอดไปจากสายตาท่านได้
๙ ใครจะสามารถพูดได้ว่า “เราได้ทำให้ใจของเราสะอาดแล้ว
เราบริสุทธิ์จากบาป”
๑๐ ทั้งตุ้มน้ำหนักและการชั่งน้ำหนักที่ขาดความเที่ยงตรง
ล้วนเป็นที่น่าชังสำหรับพระผู้เป็นเจ้า
๑๑ แม้แต่เด็กเราก็ยังรู้จักเขาได้จากการกระทำของเขาว่า
เขาจะโน้มไปในทางบริสุทธิ์และถูกต้องหรือไม่
๑๒ หูที่ได้ยินและตาที่มองเห็น
พระผู้เป็นเจ้าเป็นผู้สร้างทั้งสองสิ่งนี้
๑๓ อย่าเอาแต่รักการนอน มิฉะนั้นเจ้าจะตกอยู่ในความยากจน
จงเปิดตาของเจ้า และเจ้าจะได้มีอาหารอย่างอุดม
๑๔ ผู้ซื้อพูดว่า “ไม่ดี ไม่ดี”
ครั้นเดินจากไปแล้ว เขาก็โอ้อวดถึงสิ่งที่ซื้อมาได้
๑๕ มีทองคำและพลอยมากมาย
แต่สมบัติอันมีค่าคือริมฝีปากที่เปี่ยมด้วยความรู้
๑๖ จงยึดเสื้อผ้าของคนที่ไว้ใจคนแปลกหน้าเอาไว้เถิด
และจงทำสัญญาเป็นหลักประกันถ้าเขาไว้ใจคนที่เขาไม่รู้จัก
๑๗ อาหารที่ได้มาจากการหลอกลวงมีรสหวานสำหรับมนุษย์
แต่เวลาต่อมาในปากของเขา ก็เต็มด้วยก้อนกรวด
๑๘ จงเตรียมแผนการโดยหาคำปรึกษา
และสู้รบในสงครามโดยกระทำตามคำแนะนำที่ฉลาด
๑๙ คนที่เที่ยวกล่าวคำว่าร้ายเป็นผู้เปิดโปงความลับ
ฉะนั้นอย่าคบค้ากับคนพูดพร่ำร่ำไป
๒๐ ถ้าผู้ใดสาปแช่งบิดามารดา
ตะเกียงของเขาจะดับลงในที่มืดมิด
๒๑ มรดกที่ได้รับมาอย่างง่ายดาย
ใช่ว่าจะเป็นพระพรในบั้นปลาย
๒๒ อย่าพูดว่า “เราจะสนองตอบให้กับความเลว”
จงรอพระผู้เป็นเจ้า และพระองค์จะช่วยเจ้าเอง
๒๓ ตุ้มน้ำหนักที่ขาดความเที่ยงตรงเป็นที่น่ารังเกียจต่อพระผู้เป็นเจ้า
ตาชั่งที่ไม่เที่ยงก็ไม่ดีเช่นกัน
๒๔ พระผู้เป็นเจ้ากำหนดทางชีวิตให้มนุษย์เดิน
ดังนั้นใครจะหยั่งรู้วิถีชีวิตของตนเองได้
๒๕ ถ้ามนุษย์เพิ่งมาตรึกตรองถึงคำสัญญาหลังจากที่เขาได้ให้กับพระองค์ไปแล้ว
ก็นับว่าเขาสร้างปัญหาให้กับตนเอง
๒๖ กษัตริย์ที่กอปรด้วยสติปัญญาจะฝัดร่อนบรรดาคนชั่วร้ายออกไปเสีย
และหมุนล้อนวดข้าวทับพวกเขา
๒๗ วิญญาณของมนุษย์เป็นเสมือนตะเกียงของพระผู้เป็นเจ้า
ซึ่งค้นหาส่วนลึกที่สุดทุกส่วน
๒๘ ความรักอันมั่นคงและความสัตย์จริงช่วยปกป้องกษัตริย์
และความชอบธรรมช่วยให้บัลลังก์นั้นมั่นคง
๒๙ ราศีของผู้เยาว์คือพละกำลังของเขา
และความงามของผู้ชราคือผมหงอก
๓๐ รอยบาดแผลและรอยไม้เรียวชำระความชั่วออก
การเฆี่ยนตีช่วยล้างส่วนลึกที่สุดให้สะอาด