1 Apud la riveroj de Babel

Ni sidis kaj ploris,

Rememorante Cionon.

2 Sur la salikoj tie

Ni pendigis niajn harpojn.

3 Ĉar tie niaj kaptintoj postulis de ni kantojn,

Kaj niaj mokantoj ĝojon, dirante:

Kantu al ni el la kantoj de Cion.

4 Kiel ni kantos sur fremda tero

La kanton de la Eternulo?

5 Se mi forgesos vin, ho Jerusalem,

Tiam forgesiĝu mia dekstra mano;

6 Algluiĝu mia lango al mia palato,

Se mi vin ne memoros,

Se mi ne levos Jerusalemon en la supron de miaj ĝojoj.

7 Rememorigu, ho Eternulo, al la filoj de Edom

La tagon de Jerusalem, kiam ili diris:

Detruu, detruu ĝis ĝia fundamento.

8 Ho ruinigema filino de Babel!

Bone estos al tiu,

Kiu repagos al vi por la faro, kiun vi faris al ni.

9 Bone estos al tiu,

Kiu prenos kaj frakasos viajn infanetojn sur ŝtono.