Kiel cervo sopiras al fluanta akvo,

Tiel mia animo sopiras al Vi, ho Dio.

2 Mia animo soifas Dion, la vivantan Dion;

Kiam mi venos kaj aperos antaŭ la vizaĝo de Dio?

3 Miaj larmoj fariĝis mia pano tage kaj nokte,

Ĉar oni diras al mi ĉiutage: Kie estas via Dio?

4 Elverŝiĝas mia animo, kiam mi rememoras,

Kiel mi iradis kun la granda homamaso, kaj kondukis ĝin en la domon de Dio,

Ĉe laŭta kantado kaj glorado de festanta amaso.

5 Kial vi malĝojas, ho mia animo?

Kaj kial vi konsterniĝas en mi?

Esperu al Dio;

Ĉar ankoraŭ mi dankos Lin,

La savanton de mia vizaĝo kaj mian Dion.

6 Malĝojas en mi mia animo;

Tial mi rememoras pri Vi en la lando de Jordan kaj Ĥermon,

Sur la monto Micar.

7 Abismo resonas al abismo per la bruo de Viaj falakvoj;

Ĉiuj Viaj akvoj kaj ondoj pasis super mi.

8 En la tago la Eternulo aperigas al mi Sian bonecon,

Kaj en la nokto mi havas kanton al Li,

Preĝon al la Dio de mia vivo.

9 Mi diras al Dio, mia Roko: Kial Vi min forgesis?

Kial mi iradas malgaja pro la premado de la malamiko?

10 Kvazaŭ dispremante miajn ostojn, mokas min miaj malamikoj,

Dirante al mi ĉiutage: Kie estas via Dio?

11 Kial vi malĝojas, ho mia animo?

Kaj kial vi konsterniĝas en mi?

Esperu al Dio;

Ĉar ankoraŭ mi dankos Lin,

La savanton de mia vizaĝo kaj mian Dion.