1 Waxaan idhi, Jidadkaygaan iska jiri doonaa,

Si aanan carrabkayga ugu dembaabin,

Oo afkayga waxaan ku qaban doonaa xakame inta kii shar lahu i hor joogo.

2 Waan carrab beelay oo shib baan iska idhi, oo waan ka aamusay xataa wixii wanaagsanaa,

Tiiraanyadaydiina waa kacday.

3 Qalbigaygu uurkayguu ku kululaaday,

Oo intii aan fikirayay ayaa dabkii shidmay,

Markaasaan carrabkaygii ku hadlay, oo idhi,

4 Rabbiyow, i ogaysii ugu dambaystayda

Iyo cimrigayga dhererkiisu intuu yahay,

Oo i ogaysii inta tabardarradaydu tahay.

5 Bal eeg, maalmahayga waxaad ka dhigtay calaacal ballaadhkeed

Oo cimrigayguna hortaada waxba kuma aha,

Hubaal nin kastaba marka xaalkiisu ugu wanaagsan yahay dhammaantiis waa bilaash. (Selaah)

6 Hubaal nin kastaaba wuxuu ku socdaa hawo been ah,

Hubaal waxay ku rabshaysan yihiin hawo been ah,

Isagu maal buu tuulaa, mana uu yaqaan kii urursan doona.

7 Haddaba Sayidow, bal maxaan sugaa?

Waayo, rajadaydu adigay kugu xidhan tahay.

8 Xadgudubyadayda oo dhan iga samatabbixi,

Oo ha iga dhigin mid nacasyadu caayaan.

9 Anigu waan carrab la'aa, oo afkaygana ma aan kala qaadin,

Maxaa yeelay, sidaasaad yeeshay.

10 Haddaba belaayadaada iga durki,

Maxaa yeelay, waxaa i baabbi'iyey weerarka gacantaada.

11 Markaad dadka canaanta ku edbisid xumaanta daraaddeed,

Waxaad quruxdiisa ka dhigtaa inay u baabba'do sidii balanbaallis oo kale,

Hubaal nin kastaaba waa bilaash. (Selaah)

12 Rabbiyow, baryadayda maqal, oo qayladaydana dhegta u dhig,

Oo ilmadaydana ha iskaga aamusin,

Waayo, waxaan ahay qariib kula jooga

Oo masaafir ah, sidii awowayaashay oo dhammu ay ahaan jireen.

13 Ii tudh, itaalkaygu mar ha igu soo noqdee,

Intaanan meesha tegin oo aanan mar dambe ka soo noqonayn.