மக்கள் கூட்டங்களே, நீங்கள் கவனியுங்கள்.

உலகமும் அதிலிருந்து வரும் அனைத்தும் கேட்கட்டும்.

அவருடைய கோபம் அவர்களுடைய எல்லா இராணுவத்தின்மேலும் இருக்கிறது.

அவர் அவர்களைக் கொலைக்கு ஒப்புக்கொடுப்பார்.

இறந்தவர்களின் உடல்கள் துர்நாற்றம் வீசும்;

மலைகள் அவர்களுடைய இரத்தத்தினால் ஊறியிருக்கும்.

ஆகாயம் ஒரு சுருளைப்போல் சுருட்டப்படும்.

திராட்சைக் கொடியிலிருந்து வாடிய இலைகள் உதிர்வதுபோலவும்,

சூம்பிப்போன காய்கள் அத்திமரத்திலிருந்து விழுவதுபோலவும் விழும்.

இதோ, நான் முழுவதும் அழித்துப்போட்ட ஏதோம் மக்களை

நியாயந்தீர்ப்பதற்காக அது கீழே வருகிறது.

அது கொழுப்பினால் மூடப்பட்டிருக்கிறது.

செம்மறியாட்டுக் கடாக்களின் சிறுநீரகக் கொழுப்பினாலும் மூடப்பட்டிருக்கிறது.

ஏதோமில் ஒரு வதையையும் நியமித்திருக்கிறார்.

பெரும் எருதுகளுமாக காட்டெருதுகள் அவைகளுடன் விழும்.

புழுதியும் கொழுப்பில் ஊறியிருக்கும்.

சீயோனின் வழக்கில் நீதி வழங்குவதற்காக ஒரு வருடத்தை வைத்திருக்கிறார்.

நிலத்தின் புழுதி எரியும் கந்தகமாகவும்,

அதன் நிலம் எரியும் கீலாகவும் மாறும்.

அதன் புகை என்றென்றும் புகைந்துகொண்டே இருக்கும்.

மீண்டும் அதன் ஊடாக யாரும் போகமாட்டார்கள்.

அதைத் தங்கள் உடைமை ஆக்கிக்கொள்ளும்;

இறைவன் ஏதோமுக்கு மேலாக குழப்பத்தின் அளவுகோலையும்,

அழிவின் தூக்கு நூலையும் நீட்டிப் பிடிப்பார்.

இளவரசர்கள் அனைவரும் இல்லாமல் போவார்கள்.

காஞ்சொறிகளும் கள்ளிச்செடிகளும் அதன் கோட்டைகளில் படரும்.

ஆந்தைகளுக்கு குடியிருப்புமாகும்.

காட்டாடுகளும் ஒன்றையொன்று பார்த்துக் கத்தும்.

தங்களுக்குத் தங்கும் இடங்களைத் தேடும்.

முட்டையிட்டுக் குஞ்சு பொரித்து,

அவைகளைத் தமது சிறகுகளின் நிழலில் பாதுகாக்கும்;

அங்கே வந்துசேரும்.

ஒன்றாவது தனக்குத் துணையில்லாமல் இராது;

அவரின் ஆவியானவர் இவற்றை ஒன்றுசேர்ப்பார்.

அவருடைய கரமே அவற்றை அளவுகளின்படி பகிர்ந்து கொடுக்கின்றன.

தலைமுறை தலைமுறையாக அங்கே குடியிருக்கும்.