Ⅰ ഈശ്വരോ നിജപുത്രമധി യം സുസംവാദം ഭവിഷ്യദ്വാദിഭി ർധർമ്മഗ്രന്ഥേ പ്രതിശ്രുതവാൻ തം സുസംവാദം പ്രചാരയിതും പൃഥക്കൃത ആഹൂതഃ പ്രേരിതശ്ച പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ സേവകോ യഃ പൗലഃ

Ⅱ സ രോമാനഗരസ്ഥാൻ ഈശ്വരപ്രിയാൻ ആഹൂതാംശ്ച പവിത്രലോകാൻ പ്രതി പത്രം ലിഖതി|

Ⅲ അസ്മാകം സ പ്രഭു ര്യീശുഃ ഖ്രീഷ്ടഃ ശാരീരികസമ്ബന്ധേന ദായൂദോ വംശോദ്ഭവഃ

Ⅳ പവിത്രസ്യാത്മനഃ സമ്ബന്ധേന ചേശ്വരസ്യ പ്രഭാവവാൻ പുത്ര ഇതി ശ്മശാനാത് തസ്യോത്ഥാനേന പ്രതിപന്നം|

Ⅴ അപരം യേഷാം മധ്യേ യീശുനാ ഖ്രീഷ്ടേന യൂയമപ്യാഹൂതാസ്തേ ഽന്യദേശീയലോകാസ്തസ്യ നാമ്നി വിശ്വസ്യ നിദേശഗ്രാഹിണോ യഥാ ഭവന്തി

Ⅵ തദഭിപ്രായേണ വയം തസ്മാദ് അനുഗ്രഹം പ്രേരിതത്വപദഞ്ച പ്രാപ്താഃ|

Ⅶ താതേനാസ്മാകമ് ഈശ്വരേണ പ്രഭുണാ യീശുഖ്രീഷ്ടേന ച യുഷ്മഭ്യമ് അനുഗ്രഹഃ ശാന്തിശ്ച പ്രദീയേതാം|

Ⅷ പ്രഥമതഃ സർവ്വസ്മിൻ ജഗതി യുഷ്മാകം വിശ്വാസസ്യ പ്രകാശിതത്വാദ് അഹം യുഷ്മാകം സർവ്വേഷാം നിമിത്തം യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ നാമ ഗൃഹ്ലൻ ഈശ്വരസ്യ ധന്യവാദം കരോമി|

Ⅸ അപരമ് ഈശ്വരസ്യ പ്രസാദാദ് ബഹുകാലാത് പരം സാമ്പ്രതം യുഷ്മാകം സമീപം യാതും കഥമപി യത് സുയോഗം പ്രാപ്നോമി, ഏതദർഥം നിരന്തരം നാമാന്യുച്ചാരയൻ നിജാസു സർവ്വപ്രാർഥനാസു സർവ്വദാ നിവേദയാമി,

Ⅹ ഏതസ്മിൻ യമഹം തത്പുത്രീയസുസംവാദപ്രചാരണേന മനസാ പരിചരാമി സ ഈശ്വരോ മമ സാക്ഷീ വിദ്യതേ|

Ⅺ യതോ യുഷ്മാകം മമ ച വിശ്വാസേന വയമ് ഉഭയേ യഥാ ശാന്തിയുക്താ ഭവാമ ഇതി കാരണാദ്

Ⅻ യുഷ്മാകം സ്ഥൈര്യ്യകരണാർഥം യുഷ്മഭ്യം കിഞ്ചിത്പരമാർഥദാനദാനായ യുഷ്മാൻ സാക്ഷാത് കർത്തും മദീയാ വാഞ്ഛാ|

ⅩⅢ ഹേ ഭ്രാതൃഗണ ഭിന്നദേശീയലോകാനാം മധ്യേ യദ്വത് തദ്വദ് യുഷ്മാകം മധ്യേപി യഥാ ഫലം ഭുഞ്ജേ തദഭിപ്രായേണ മുഹുർമുഹു ര്യുഷ്മാകം സമീപം ഗന്തുമ് ഉദ്യതോഽഹം കിന്തു യാവദ് അദ്യ തസ്മിൻ ഗമനേ മമ വിഘ്നോ ജാത ഇതി യൂയം യദ് അജ്ഞാതാസ്തിഷ്ഠഥ തദഹമ് ഉചിതം ന ബുധ്യേ|

ⅩⅣ അഹം സഭ്യാസഭ്യാനാം വിദ്വദവിദ്വതാഞ്ച സർവ്വേഷാമ് ഋണീ വിദ്യേ|

ⅩⅤ അതഏവ രോമാനിവാസിനാം യുഷ്മാകം സമീപേഽപി യഥാശക്തി സുസംവാദം പ്രചാരയിതുമ് അഹമ് ഉദ്യതോസ്മി|

ⅩⅥ യതഃ ഖ്രീഷ്ടസ്യ സുസംവാദോ മമ ലജ്ജാസ്പദം നഹി സ ഈശ്വരസ്യ ശക്തിസ്വരൂപഃ സൻ ആ യിഹൂദീയേഭ്യോ ഽന്യജാതീയാൻ യാവത് സർവ്വജാതീയാനാം മധ്യേ യഃ കശ്ചിദ് തത്ര വിശ്വസിതി തസ്യൈവ ത്രാണം ജനയതി|

ⅩⅦ യതഃ പ്രത്യയസ്യ സമപരിമാണമ് ഈശ്വരദത്തം പുണ്യം തത്സുസംവാദേ പ്രകാശതേ| തദധി ധർമ്മപുസ്തകേപി ലിഖിതമിദം "പുണ്യവാൻ ജനോ വിശ്വാസേന ജീവിഷ്യതി"|

ⅩⅧ അതഏവ യേ മാനവാഃ പാപകർമ്മണാ സത്യതാം രുന്ധന്തി തേഷാം സർവ്വസ്യ ദുരാചരണസ്യാധർമ്മസ്യ ച വിരുദ്ധം സ്വർഗാദ് ഈശ്വരസ്യ കോപഃ പ്രകാശതേ|

ⅩⅨ യത ഈശ്വരമധി യദ്യദ് ജ്ഞേയം തദ് ഈശ്വരഃ സ്വയം താൻ പ്രതി പ്രകാശിതവാൻ തസ്മാത് തേഷാമ് അഗോചരം നഹി|

ⅩⅩ ഫലതസ്തസ്യാനന്തശക്തീശ്വരത്വാദീന്യദൃശ്യാന്യപി സൃഷ്ടികാലമ് ആരഭ്യ കർമ്മസു പ്രകാശമാനാനി ദൃശ്യന്തേ തസ്മാത് തേഷാം ദോഷപ്രക്ഷാലനസ്യ പന്ഥാ നാസ്തി|

ⅩⅪ അപരമ് ഈശ്വരം ജ്ഞാത്വാപി തേ തമ് ഈശ്വരജ്ഞാനേന നാദ്രിയന്ത കൃതജ്ഞാ വാ ന ജാതാഃ; തസ്മാത് തേഷാം സർവ്വേ തർകാ വിഫലീഭൂതാഃ, അപരഞ്ച തേഷാം വിവേകശൂന്യാനി മനാംസി തിമിരേ മഗ്നാനി|

ⅩⅫ തേ സ്വാൻ ജ്ഞാനിനോ ജ്ഞാത്വാ ജ്ഞാനഹീനാ അഭവൻ

ⅩⅩⅢ അനശ്വരസ്യേശ്വരസ്യ ഗൗരവം വിഹായ നശ്വരമനുഷ്യപശുപക്ഷ്യുരോഗാമിപ്രഭൃതേരാകൃതിവിശിഷ്ടപ്രതിമാസ്തൈരാശ്രിതാഃ|

ⅩⅩⅣ ഇത്ഥം ത ഈശ്വരസ്യ സത്യതാം വിഹായ മൃഷാമതമ് ആശ്രിതവന്തഃ സച്ചിദാനന്ദം സൃഷ്ടികർത്താരം ത്യക്ത്വാ സൃഷ്ടവസ്തുനഃ പൂജാം സേവാഞ്ച കൃതവന്തഃ;

ⅩⅩⅤ ഇതി ഹേതോരീശ്വരസ്താൻ കുക്രിയായാം സമർപ്യ നിജനിജകുചിന്താഭിലാഷാഭ്യാം സ്വം സ്വം ശരീരം പരസ്പരമ് അപമാനിതം കർത്തുമ് അദദാത്|

ⅩⅩⅥ ഈശ്വരേണ തേഷു ക്വഭിലാഷേ സമർപിതേഷു തേഷാം യോഷിതഃ സ്വാഭാവികാചരണമ് അപഹായ വിപരീതകൃത്യേ പ്രാവർത്തന്ത;

ⅩⅩⅦ തഥാ പുരുഷാ അപി സ്വാഭാവികയോഷിത്സങ്ഗമം വിഹായ പരസ്പരം കാമകൃശാനുനാ ദഗ്ധാഃ സന്തഃ പുമാംസഃ പുംഭിഃ സാകം കുകൃത്യേ സമാസജ്യ നിജനിജഭ്രാന്തേഃ സമുചിതം ഫലമ് അലഭന്ത|

ⅩⅩⅧ തേ സ്വേഷാം മനഃസ്വീശ്വരായ സ്ഥാനം ദാതുമ് അനിച്ഛുകാസ്തതോ ഹേതോരീശ്വരസ്താൻ പ്രതി ദുഷ്ടമനസ്കത്വമ് അവിഹിതക്രിയത്വഞ്ച ദത്തവാൻ|

ⅩⅩⅨ അതഏവ തേ സർവ്വേ ഽന്യായോ വ്യഭിചാരോ ദുഷ്ടത്വം ലോഭോ ജിഘാംസാ ഈർഷ്യാ വധോ വിവാദശ്ചാതുരീ കുമതിരിത്യാദിഭി ർദുഷ്കർമ്മഭിഃ പരിപൂർണാഃ സന്തഃ

ⅩⅩⅩ കർണേജപാ അപവാദിന ഈശ്വരദ്വേഷകാ ഹിംസകാ അഹങ്കാരിണ ആത്മശ്ലാഘിനഃ കുകർമ്മോത്പാദകാഃ പിത്രോരാജ്ഞാലങ്ഘകാ

ⅩⅩⅪ അവിചാരകാ നിയമലങ്ഘിനഃ സ്നേഹരഹിതാ അതിദ്വേഷിണോ നിർദയാശ്ച ജാതാഃ|

ⅩⅩⅫ യേ ജനാ ഏതാദൃശം കർമ്മ കുർവ്വന്തി തഏവ മൃതിയോഗ്യാ ഈശ്വരസ്യ വിചാരമീദൃശം ജ്ഞാത്വാപി ത ഏതാദൃശം കർമ്മ സ്വയം കുർവ്വന്തി കേവലമിതി നഹി കിന്തു താദൃശകർമ്മകാരിഷു ലോകേഷ്വപി പ്രീയന്തേ|