1 দ্ৰাক্ষাৰস নিন্দক, আৰু সুৰা দ্বন্দ্ব-কাজিয়া কৰা লোক;

যি কোনোৱে সুৰা পান কৰি মতলীয়া হয়, তেওঁ জ্ঞানী নহয়।

2 ৰজাৰ ক্রোধ যুবা সিংহৰ গৰ্জ্জনৰ দৰে;

যিজনে তেওঁৰ খং তোলে, তেওঁ নিজৰ জীৱন হেৰুৱাই।

3 বিবাদৰ পৰা দূৰত থকাই মানুহৰ সন্মান;

কিন্তু প্ৰত্যেক অজ্ঞানী লোকে বিতৰ্কত সোমায়।

4 এলেহুৱা লোকে শৰৎ কালত হাল নাবায়;

আৰু তেওঁ শস্য দোৱাৰ সময়ত অলপ শস্য বিচাৰে, কিন্তু একোকে নাপায়।

5 মানুহৰ হৃদয়ৰ অভিপ্রায় গভীৰ জলৰ দৰে;

কিন্তু সেই কল্পনা বিবেচক ব্যক্তিয়ে বাহিৰত প্রকাশ কৰে।

6 বহুতো লোকে নিজৰ সাধুতা ঘোষণা কৰে;

কিন্তু বিশ্বাসী লোক কোনে বিচাৰি পায়?

7 ন্যায় কাৰ্য কৰা লোকে নিজৰ ন্যায়পৰায়ণতাত চলে,

আৰু তেওঁক অনুসৰণ কৰা তেওঁৰ সন্তান সকল সুখী হয়।

8 সিংহাসনত বহা ৰজাই বিচাৰকৰ দ্বায়ীত্ব পালন কৰে;

তেওঁৰ আগত থকা সকলো দুষ্টতা তেওঁৰ দৃষ্টিৰে পৰীক্ষা কৰে।

9 কোনে ক’ব পাৰে “মই মোৰ হৃদয় শুদ্ধ কৰি ৰাখিছোঁ,

আৰু মোৰ পাপৰ পৰা মই মুক্ত হ’লো?

10 পাৰ্থক্য থকা ওজন, আৰু অসমান জোখ,

এই দুয়োটাকে যিহোৱাই ঘিণ কৰে।

11 এনেকি যুৱক এজনে তেওঁৰ কাৰ্যৰ দ্বাৰাই পৰিচিত হয়,

শুদ্ধ আৰু ন্যায়পৰায়ণ আচৰণৰ দ্বাৰাই তেওঁক বুজিব পৰা যায়।

12 শ্ৰৱনকাৰী কাণ আৰু দৰ্শনকাৰী চকু,

এই দুয়োকো যিহোৱাই সৃষ্টি কৰিলে।

13 নিদ্ৰাক ভাল নাপাবা অথবা, তুমি দৰিদ্ৰ হবা;

তোমাৰ চকু মেলা, আৰু তোমাৰ প্রচুৰ পৰিমাণে খোৱা বস্তু থাকিব।

14 কিনা জনে কয়, “বেয়া! বেয়া!

কিন্তু যেতিয়া তেওঁ আঁতৰি যায়, তেতিয়া তেওঁ অহংকাৰ কৰে।

15 সোণ আৰু অজস্র মূল্যবান পাথৰ আছে;

কিন্তু জ্ঞানযুক্ত ওঁঠ অমূল্য ৰত্ন।

16 যি জনে অচিনাকীৰ জামিন হয়, তেওঁৰ বস্ত্ৰ লোৱা;

যেতিয়া তেওঁ কোনো ব্যভিচাৰিণীৰ বাবে জামিন হয়, তেতিয়া তেওঁৰ পৰা বন্ধক লোৱা।

17 প্ৰবঞ্চনাৰে পোৱা পিঠাৰ সোৱাদ মিঠা লাগে;

কিন্তু পাছত তেওঁৰ মুখ শিলেৰে পূৰ্ণ হয়।

18 পৰামৰ্শৰ দ্বাৰাই আঁচনিবোৰ সিদ্ধ হয়;

আৰু কেৱল জ্ঞানী লোকৰ নেতৃত্বত যুদ্ধ আৰম্ভ কৰা হয়।

19 পৰচৰ্চ্চাকাৰীয়ে গুপুত কথা প্ৰকাশ কৰে;

সেয়ে যি জনে বহু কথা কয়, তেওঁৰ সৈতে সহযোগ নকৰিবা।

20 যি জনে নিজৰ পিতৃক নাইবা মাতৃক শাও দিয়ে,

ঘোৰ অন্ধকাৰত তাৰ চাকি নুমাই যায়।

21 উত্তৰাধিকাৰ আৰম্ভণীতে শীঘ্ৰে পোৱা যায়;

কিন্তু শেষত সেয়ে ভাল নহব।

22 এইদৰে নকবা, “মই তোমাৰ ভুলৰ বাবে প্ৰতিকাৰ সাধিম!”

যিহোৱালৈ অপেক্ষা কৰা, তেওঁ তোমাক উদ্ধাৰ কৰিব।

23 যিহোৱাই অসমান ওজন ঘিণ কৰে,

ফাঁকি তুলাচনী ভাল নহয়।

24 মানুহৰ ভৰিৰ খোজ যিহোৱাৰ পৰিচালিত;

তেনেহলে মানুহে কেনেকৈ নিজৰ পথ বুজিব?

25 কোনো লোকে হঠাতে “এই বস্তু পবিত্ৰ” বুলি কোৱা, মানুহ;

আৰু সঙ্কল্প কৰাৰ পাছত তাৰ অৰ্থ কি সেই বিষয়ে চিন্তা কৰা মানুহৰ বাবে ফান্দৰ দৰে।

26 জ্ঞানী ৰজাই দুষ্টসকলক পৃথক কৰে,

আৰু তাৰ পাছত তেওঁ শষ্য মৰা গাড়ী তেওঁলোকৰ ওপৰেদি চলায়।

27 মানুহৰ আত্মা যিহোৱাৰ প্ৰদীপস্বৰূপ;

সেয়ে তেওঁ সকলোৰে অন্তৰৰ ভিতৰ অংশ বিচাৰে।

28 বিশ্বাসযোগ্য আৰু বিশ্বস্বতাৰ নিয়মে ৰজাক সংৰক্ষিত কৰে,

আৰু তেওঁৰ সিংহাসন প্রেমৰ দ্বাৰাই নিৰাপদে থাকে।

29 যুৱকৰ বলেই তেওঁৰ গৌৰৱ,

আৰু পকা চুলিয়ে বৃদ্ধ লোকৰ অভিজ্ঞতা দৰ্শাই।

30 ঘা লগোৱা প্ৰহাৰে দুষ্টতা পৰিষ্কাৰ কৰে,

আৰু প্রহাৰে অন্তৰৰ গভীৰতম অংশ পৰিষ্কাৰ কৰে।