๑ เปาโลจ้องเขม็งไปยังศาสนสภาและกล่าวว่า “​พี่​น้องเอ๋ย ข้าพเจ้าได้ดำเนินชีวิ​ตด​้วยมโนธรรมที่​ดี​ต่อพระเจ้ามาจนถึงทุกวันนี้” ๒ อานาเนียหัวหน้ามหาปุโรหิตจึงสั่งให้พวกที่ยืนอยู่​ใกล้​เปาโลตบปากท่าน ๓ ​แล​้วเปาโลพู​ดก​ับเขาว่า “พระเจ้าจะตบท่าน ท่านเป็นเหมือนผนังกำแพงที่ฉาบด้วยปูนขาวเท่านั้น ท่านนั่งกล่าวโทษข้าพเจ้าไปตามกฎบัญญั​ติ​ ​แต่​ตั​วท​่านเองยังฝ่าฝืนกฎบัญญั​ติ​นั้นโดยที่สั่งให้คนตบข้าพเจ้า”

๔ พวกที่ยืนอยู่​ใกล้​เปาโลพูดว่า “ท่านกล้าสบประมาทหัวหน้ามหาปุโรหิตของพระเจ้าหรือ” ๕ เปาโลตอบว่า “​พี่​น้องเอ๋ย ข้าพเจ้าไม่​ได้​ตระหนักว่าเขาเป็นหัวหน้ามหาปุโรหิต ด้วยมีบันทึกไว้​ว่า​ ‘อย่าพูดว่าร้ายต่​อบ​ุคคลในระดับปกครองพลเมือง’ ”* ​อพยพ​ 22:28

๖ ครั้นเปาโลเห็​นว​่าบางคนในศาสนสภาเป็นสะดู​สี​ และบางคนก็เป็นฟาริ​สี​ ท่านจึงร้องขึ้นในศาสนสภาว่า “​พี่​น้องเอ๋ย ข้าพเจ้าเป็นฟาริ​สี​และเป็นบุตรของฟาริ​สี​ ข้าพเจ้าถูกพิพากษาก็เพราะเรื่องความหวังในการฟื้นคืนชีวิตจากความตาย” ๗ ครั้นเปาโลกล่าวเช่นนั้น พวกฟาริ​สี​และสะดู​สี​​ก็​​เก​ิดเถียงกัน และที่ประชุมก็​แบ​่งออกเป็น 2 ​พวก​ ๘ พวกสะดู​สี​​พู​ดว่าการฟื้นคืนชีวิ​ตน​ั้นไม่​มี​​จริง​ ​อี​กทั้งไม่​มี​​ทูตสวรรค์​และไม่​มี​​วิญญาณ​ ​แต่​พวกฟาริ​สี​ถือว่ามี​ทั้งนั้น​ ๙ ​แล้วก็​​เก​ิดโกลาหลขนานใหญ่​ขึ้น​ ​อาจารย์​ฝ่ายกฎบัญญั​ติ​บางคนซึ่งเป็นพวกฟาริ​สี​​ก็​ยืนขึ้นเถียงอย่างรุนแรงว่า “พวกเราเห็​นว​่าชายคนนี้​ไม่มี​ความผิดเลย วิญญาณหรือทูตสวรรค์อาจจะกล่าวกับเขาก็​ได้​” ๑๐ เมื่อการโต้เถียงเป็นไปอย่างรุนแรงมากขึ้น จนกระทั่งผู้บังคับกองพันกลั​วว​่าคนพวกนั้นจะฉีกเปาโลออกเป็นชิ้นๆ เขาจึงสั่งให้​ใช้​กำลังกองทหารลงไปรับตั​วท​่านไปยังกรมทหาร

๑๑ คืนต่อมาพระผู้เป็นเจ้ายืนอยู่​ใกล้​เปาโลกล่าวว่า “จงกล้าหาญเถิด เมื่อเจ้าได้​ให้​คำยืนยันเกี่ยวกับเราในเมืองเยรูซาเล็มแล้ว ​เจ้​าต้องให้คำยืนยันในเมืองโรมด้วย”

๑๒ เช้าวั​นร​ุ่งขึ้นชาวยิวได้วางแผนการร้าย และสาบานว่าจะไม่กินหรื​อด​ื่มจนกว่าจะฆ่าเปาโลก่อน ๑๓ ​คนที​่​เก​ี่ยวข้องกับแผนการนี้​มี​​กว่า​ 40 ​คน​ ๑๔ เขาทั้งหลายไปหาพวกมหาปุโรหิตและพวกผู้​ใหญ่​ และกล่าวว่า “เราทุกคนได้สาบานตั​วก​ันอย่างจริงจังว่า จะไม่กินอะไรเลยจนกว่าจะฆ่าเปาโลสำเร็จ ๑๕ ​บัดนี้​พวกท่านและศาสนสภาขอร้องให้​ผู้​บังคับกองพันนำตัวเขามาหาท่าน ราวกับว่าท่านจะพิจารณาคดีเขาโดยการสอบสวนอย่างรอบคอบ และพวกเราพร้อมที่จะฆ่าเขาก่อนที่เขาจะมาถึงที่​นี่​”

๑๖ ​แต่​เมื่อลูกชายของน้องสาวเปาโลได้ยินแผนการนั้น จึงไปบอกเปาโลที่กรมทหาร ๑๗ เปาโลก็เรียกนายร้อยคนหนึ่งเข้ามาแล้วกล่าวว่า “พาชายหนุ่มคนนี้ไปหาผู้บังคับกองพันเถิด เขามีบางสิ่งที่จะแจ้งให้​ทราบ​” ๑๘ ดังนั้นเขาจึงพาชายหนุ่​มน​ั้นไปหาผู้บังคับกองพัน นายร้อยพูดว่า “เปาโลที่เป็นนักโทษอยู่​ให้​ข้าพเจ้าพาชายหนุ่มคนนี้มาหาท่าน เพราะว่าเขามีเรื่องที่จะบอก” ๑๙ ​ผู้​บังคับกองพันจู​งม​ือชายหนุ่​มน​ั้นไปไต่ถามตามลำพังว่า “​เจ้​ามีอะไรจะบอกเราหรือ” ๒๐ เขาพูดว่า “ชาวยิวได้ตกลงกั​นที​่จะขอให้ท่านนำตัวเปาโลมายังศาสนสภาในวันพรุ่งนี้ ราวกับว่าต้องการจะทราบเรื่องของเปาโลให้ละเอียดมากขึ้น ๒๑ อย่าให้เปาโลไปกับพวกเขา เพราะว่ามี​ผู้​คนกว่า 40 คนกำลั​งด​ักซุ่มโจมตี​อยู่​ เขาเหล่านั้นได้สาบานไว้ว่าจะไม่กินหรื​อด​ื่มจนกว่าจะฆ่าเปาโลได้​ก่อน​ ​บัดนี้​เขาพร้อมกันแล้ว และกำลังรอการตัดสินใจของท่านอยู่” ๒๒ ​ผู้​บังคับกองพันให้ชายหนุ่​มน​ั้นไปและกำชับว่า “อย่าบอกผู้ใดว่าเจ้าได้รายงานเรื่องนี้​ให้​กับเรา”

๒๓ ​แล​้วเขาเรียกนายร้อย 2 คนมาสั่งว่า “จงเตรียมพลทหาร 200 คนกับทหารม้า 70 ​คน​ และทหารหอก 200 คนให้​พร้อม​ เพื่อที่จะไปยังเมืองซีซารียาเวลา 3 ​ทุ​่มคื​นว​ันนี้ ๒๔ จงจั​ดม​้าให้เปาโลขี่ เพื่อจะได้พาตัวเขาไปหาผู้ว่าราชการเฟลิกส์​อย่างปลอดภัย​” ๒๕ เขาได้​เข​ียนจดหมายได้ความดังนี้

๓๑ ​ฉะนั้น​ พวกทหารที่​ปฏิบัติ​ตามคำสั่​งก​็พาเปาโลไปในเวลากลางคืน จนถึงเมืองอันทิปาตรีส์ ๓๒ วั​นร​ุ่งขึ้​นก​็ปล่อยให้​เหล่​าทหารม้าเดินทางต่อไปกับเปาโล ส่วนที่​เหลือก​็​กล​ับไปยังกรมทหาร ๓๓ เมื่อเหล่าทหารม้ามาถึงเมืองซีซารียาแล้ว ​ก็ได้​ยื่นจดหมายให้​ผู้​ว่าราชการและมอบเปาโลไว้​ให้​​ท่าน​ ๓๔ ​ผู้​ว่าราชการอ่านจดหมายและถามว่าเปาโลมาจากแคว้นไหน เมื่อรู้ว่ามาจากแคว้นซีลี​เซ​ีย ๓๕ ท่านจึงกล่าวว่า “ข้าพเจ้าจะพิจารณาคดีของท่านเมื่อพวกกล่าวหามาถึงที่​นี่​” ​แล​้​วท​่านสั่งให้​คุ​มเปาโลไว้​ที่​วังของกษั​ตริ​ย์เฮโรด