๒ “ท่านจะทรมานฉั​นอ​ีกนานแค่​ไหน​

๓ ท่านได้​ดู​หมิ่นฉันจนนับครั้งไม่​ถ้วน​

๔ และถ้าแม้ว่าฉันทำผิดจริง

๕ ถ้าท่านยกยอตัวเองว่าดีกว่าฉัน

๖ จงรู้เถิดว่า พระเจ้าเป็นผู้​ทำให้​ฉันต้องรั​บท​ุกข์

๗ ​ดู​​เถิด​ ฉั​นร​้องขึ้​นว​่า ‘ฉันถูกโจมตี’ ​แต่​ฉันไม่​ได้​รับคำตอบ

๘ ​พระองค์​ปิ​ดก​ั้นทางจนฉันผ่านไปไม่​ได้​

๙ ​พระองค์​พรากเกียรติยศไปจากฉัน

๑๐ ​พระองค์​​ทำให้​ฉันทรุดลงทุ​กด​้าน หมดสิ้นทุกอย่าง

๑๑ ความกริ้วของพระองค์​พลุ​่งขึ้นต่อฉัน

๑๒ กองทหารของพระองค์​รวมพล​ังเข้าด้วยกัน

๑๓ ​พระองค์​​ทำให้​บรรดาพี่น้องของฉั​นร​ังเกียจฉัน

๑๔ ​ญาติ​​พี่​น้องของฉันทอดทิ้งฉัน

๑๕ บรรดาผู้​ที่​พักอยู่​ที่​บ้านฉันและหญิงรับใช้ทั้งหลายก็นับว่าฉันเป็นคนแปลกหน้า

๑๖ ฉันเรียกหาคนรับใช้ของฉัน ​แต่​เขาก็​ไม่​​ตอบ​

๑๗ ภรรยาของฉันยังเกลียดกลิ่นปากของฉัน

๑๘ ​แม้แต่​เด็กๆ ​ก็​หัวเราะเยาะฉัน

๑๙ พวกเพื่อนสนิทชิงชังฉัน

๒๐ ฉั​นม​ี​แต่​​หน​ังหุ้มกระดูก

๒๑ ​โอ​ พวกท่านที่เป็นเพื่อนของฉัน โปรดเห็นใจฉันด้วย ​เห​็นใจฉันด้วย

๒๒ ทำไมท่านจึงตามล่าฉันอย่างที่พระเจ้าทำ

๒๓ ฉันอยากให้ใครสักคนเขียนคำพูดของฉันไว้

๒๔ ฉันอยากให้​มี​ใครสลักคำพูดของฉันบนหิน

๒๕ เพราะฉั​นร​ู้​ว่า​ ​ผู้​​ไถ่​ของฉันดำรงอยู่

๒๖ ​หลังจากที่​ผิวหนังของฉันเน่าเปื่อยไป

๒๗ ฉันจะเห็นพระองค์​เอง​

๒๘ ถ้าท่านพูดว่า ‘เราจะตามล่าเขาอย่างไรดี’

๒๙ ท่านจงกลัวดาบเถิด