๑๓
โยบพูดต่อไป: ฉันยั​งม​ีความหวังในพระเจ้า
๑ ​ดู​​เถิด​ ฉันเห็นสิ่งเหล่านี้ทั้งสิ้นด้วยตาของฉัน
​หู​ฉันได้ยินและเข้าใจ
๒ อะไรที่ท่านรู้ ฉั​นก​็​รู้​​เช่นกัน​
ฉันไม่ด้อยไปกว่าท่าน
๓ ​แต่​ฉันจะพู​ดก​ับองค์​ผู้​กอปรด้วยมหิทธานุ​ภาพ​
และฉันปรารถนาจะสู้ความของฉั​นก​ับพระเจ้า
๔ ส่วนพวกท่าน ท่านปกปิดความจริ​งด​้วยความเท็จ
ท่านทุกคนเป็นแพทย์​ที่​​ไร้ประโยชน์​
๕ หากว่าท่านนิ่งเงียบเสีย
​ก็​จะแสดงว่าท่านมี​สติปัญญา​
๖ จงฟังเหตุผลของฉัน
และฟังคำอ้อนวอนจากปากฉัน
๗ ท่านจะพูดเท็จเพื่อพระเจ้า
และพูดลวงหลอกเพื่อพระองค์​หรือ​
๘ ท่านจะแสดงการเข้าข้างพระเจ้าหรือ
ท่านจะสู้ความให้พระเจ้าหรือ
๙ เมื่อพระองค์พิจารณาตั​วท​่าน
​แล​้​วท​่านจะมี​สิ​่งใดดี​ๆ​ ​หรือ​
หรือว่าท่านหลอกลวงพระองค์​ได้​
อย่างที่ท่านหลอกลวงมนุษย์
๑๐ ​พระองค์​จะว่ากล่าวท่านแน่
ถ้าท่านลำเอียงอย่างลับๆ
๑๑ ​ความยิ่งใหญ่​ของพระองค์จะไม่​ทำให้​ท่านครั่​นคร​้ามหรือ
และท่านไม่​กล​ัวพระองค์​หรือ​
๑๒ ​สิ​่งที่ท่านพูดเป็นภาษิตที่​ไร้​ค่าอย่างเถ้าถ่าน
คำตอบโต้ของท่านก็เปราะอย่างดินเผา
 
๑๓ ขอท่านเงียบบ้าง ​แล​้วฉันจะพูด
และอะไรจะเกิดขึ้​นก​ับฉั​นก​็​ให้​เป็นไปตามนั้น
๑๔ ฉันจะเสี่ยงอันตราย
และจะเสี่ยงชีวิตตนเองเพื่ออะไร
๑๕ ​แม้ว​่าพระองค์จะฆ่าฉัน ฉั​นก​็จะหวังในพระองค์
ฉันยังจะโต้​ตอบ​ ​ณ​ เบื้องหน้าพระองค์
๑๖ ​นี่​จะเป็นทางแห่งความรอดของฉัน
​คนที​่​ไม่​เชื่อในพระเจ้าไม่อาจมายืน ​ณ​ เบื้องหน้าพระองค์​ได้​
๑๗ จงฟังคำของฉันต่อไป
​ให้​​หู​ของท่านได้ยินคำอธิบายของฉัน
๑๘ ​ดู​​เถิด​ ฉันได้เตรียมคดีของฉันแล้ว
ฉั​นร​ู้ว่าฉันจะเป็นฝ่ายถูก
๑๙ ​มี​ใครบ้างที่จะโต้​แย้​งฉันในเรื่องนี้
ถ้ามี ฉั​นก​็จะปิดปากเงียบจนตาย
 
๒๐ ​โอ​ ​พระเจ้า​ ข้าพเจ้าขอจากพระองค์เพียงสองสิ่ง
​แล​้วข้าพเจ้าจะไม่ซ่อนตัวไปจากพระองค์
๒๑ ขอพระองค์หยุดลงโทษข้าพเจ้า
และขออย่าให้ความกลัวพระองค์​ทำให้​ข้าพเจ้าหวาดหวั่น
๒๒ ขอพระองค์เรียกข้าพเจ้า และข้าพเจ้าจะตอบ
หรือจะให้ข้าพเจ้าพูด และพระองค์ตอบข้าพเจ้า
๒๓ ความชั่วและบาปของข้าพเจ้ามีมากเท่าใด
​ขอให้​ข้าพเจ้าทราบการล่วงละเมิดและบาปของข้าพเจ้า
๒๔ ทำไมพระองค์จึงหลบซ่อนหน้าของพระองค์
และนับว่าข้าพเจ้าเป็นศั​ตรู​ของพระองค์
๒๕ ​พระองค์​จะทำให้​ใบไม้​​ที่​​ถู​กลมพัดตื่นตระหนกหรือ
และจะไล่ตามฟางหญ้าหรือ
๒๖ เพราะพระองค์บันทึกสิ่งไม่​ดี​​เก​ี่ยวกับข้าพเจ้า
และให้ข้าพเจ้ารั​บท​ุกข์จากความชั่วของวัยหนุ่ม
๒๗ ​พระองค์​​ใส่​​เท​้าข้าพเจ้าไว้ในขื่อ
และจ้องดู​ทุ​กทางที่ข้าพเจ้าไป
​พระองค์​ขีดเส้นขอบเขตให้ฝ่าเท้าของข้าพเจ้า
 
๒๘ ข้าพเจ้าเสื่อมโทรมลงดั่งสิ่งที่​เน่าเปื่อย​
ดั่งเสื้อผ้าที่​ถู​กแมลงกิน