พระคริสตธรรมคัมภีร ภาคพันธสัญญาใหม มาระโก 6

1 พระเยซูออกจากตี้หั้น แล้วปิ๊กไปเมืองนาซาเร็ธบ้านของพระองค์ หมู่สาวกก็ไปตวยพระองค์ 2 เมื่อเถิงวันสะบาโต พระองค์ก็ตั้งเก๊าสั่งสอนในธรรมศาลาของจาวยิว มีคนนักขนาดฟังแล้วงืดในกำสอนของพระองค์ ก็อู้กั๋นว่า “เขาไปเอากำกึ๊ดจาอี้ตี้ไหนมา ผญาปั๋ญญาตี้คนนี้ได้มาเป๋นจาใด ตึงก๋านอัศจ๋รรย์ต่างๆ ก็ยังเยียะได้ตวย 3 เขาเป๋นสล่าไม้บ่ใจ้กา เป๋นลูกบ่าวของมารีย์ มีน้องบ่าวจื้อยากอบ โยเสส ยูดาส กับซีโมน หมู่น้องสาวของเขาก็อยู่ในเมืองนี้กับหมู่เฮาบ่ใจ้กา” หมู่เขาก็เลยบ่ยอมฮับพระองค์

4 พระเยซูก็เลยอู้กับหมู่เขาว่า “ผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้านั้นจะได้ฮับเกียรติในกู้ๆ ตี้ ยกเว้นในบ้านเมืองตึงครอบครัวญาติปี้น้องของตั๋ว” 5 ต๋อนตี้อยู่ตี้หั้น พระเยซูก็บ่สามารถเยียะก๋านอัศจ๋รรย์ได้ นอกจากวางมือฮักษาคนป่วยหื้อหายบ่กี่คนเต้าอั้น 6 พระองค์งืดตี้หมู่เขาบ่มีความเจื้อในพระองค์

พระองค์ก็เลยไปสอนต๋ามหมู่บ้านอื่นต๋ามใก้ต๋ามฮิมเหีย 7 พระองค์ฮ้องสาวกสิบสองคนมา แล้วส่งหมู่เขาออกไปเป๋นกู้ๆ พระองค์หื้อหมู่เขามีสิทธิอำนาจตี้จะไล่ผีตังหลายออกได้ 8 แล้วสั่งว่า “บ่ต้องเอาอะหยังติดตั๋วไปเน่อ นอกจากไม้เต๊า บ่ต้องเอาของกิ๋น ถงย่าม กับสตางค์ติดตั๋วไป 9 หื้อสุบเกิบได้ แต่บ่ต้องเอาเสื้อผ้าไปตวยแหมผืน” 10 พระองค์ก็อู้กับหมู่เขาว่า “ถ้าเข้าไปในเฮือนใด ก็หื้อย้างอยู่ตี้เฮือนนั้นจ๋นกว่าจะไปเมืองอื่น 11 แต่ถ้าตี้ไหนบ่ต้อนฮับกาว่าบ่ฟังหมู่ต้าน ก็หื้อออกจากตี้หั้นไปเหีย แล้วปัดขี้ฝุ่นตี้ติดตี๋นของต้านขว้าง เปื้อส่อหื้อหันว่าพระเจ้าบ่ปอใจ๋กับบ่ยอมฮับเขา”

12 หมู่สาวกของพระองค์ก็ออกไปสั่งสอนหื้อคนตังหลายกลับใจ๋จากบาป 13 หมู่เขาขับไล่ผีออกไปหลายตั๋ว กับตาน้ำมันบ่ากอกหื้อคนเจ็บป่วยหลายคน คนหมู่นั้นก็หาย

14 กษัตริย์เฮโรดได้ยินจื้อเสียงของพระเยซู ย้อนมีคนเล่าลือกั๋นไปทั่ว บางคนอู้ว่า “คนนี้ต้องเป๋นยอห์นผู้หื้อบัพติศมา ตี้เป๋นขึ้นจากความต๋ายแน่ๆ เถิงเยียะก๋านอัศจ๋รรย์ได้” 15 พ่องก็ว่า “เขาคือเอลียาห์” แต่คนอื่นก็ว่า “เขาคือผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้า เหมือนกับผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าคนอื่นๆ ในสมัยโบราณนั้น” 16 เมื่อกษัตริย์เฮโรดได้ยินเรื่องหมู่นี้ ต้านอู้ว่า “ต้องเป๋นยอห์นคนตี้เฮาสั่งหื้อกกคอแล้ว เป๋นขึ้นจากความต๋ายแน่ๆ” 17 กษัตริย์เฮโรดกึ๊ดจาอั้นย้อนว่าต้านสั่งหื้อยับยอห์นเอาเจื้อกเหล็กล่ามไว้ในคอก ย้อนหันแก่นางเฮโรเดียสเมียของต้าน เซิ่งเกยเป๋นเมียของฟีลิปน้องบ่าวของต้าน 18 ยอห์นเกยอู้กับกษัตริย์เฮโรดว่า “ต้านบ่มีสิทธิ์เอาเมียของน้องมาเป๋นเมียของตั๋ว” 19 เฮโรเดียสแค้น ใค่ฆ่ายอห์น แต่กษัตริย์เฮโรดบ่หื้อเยียะ 20 ย้อนพระองค์กั๋วยอห์น ต้านฮู้ว่ายอห์นเป๋นคนถูกต้องต๋ามธรรมตึงเป๋นคนบริสุทธิ์ ก็เลยปกป้องยอห์นไว้ กู้เตื้อตี้กษัตริย์เฮโรดฟังยอห์นสอนก็บ่ม่วนใจ๋ แต่ก็ยังใค่ฟังอยู่

21 วันนึ่งเป๋นเวลาดีตี้เฮโรเดียสจะหื้อยอห์นถูกฆ่า เป๋นวันเกิดของกษัตริย์เฮโรด พระองค์เจิญหมู่ข้าราชก๋านจั๊นสูง นายทหารจั๊นผู้ใหญ่ ตึงคนสำคัญๆ ในแคว้นกาลิลีมางานเลี้ยง 22 ในงานนั้นลูกสาวของเฮโรเดียสฟ้อน เยียะหื้อกษัตริย์เฮโรดตึงหมู่แขกปออกปอใจ๋ขนาด กษัตริย์เฮโรดบอกว่า “จะขออะหยังเฮาก็จะหื้อ” 23 แล้วกษัตริย์เฮโรดยังสัญญาแหมว่า “หนูจะขออะหยังก็ได้ จะขอแบ่งราชอาณาจักรสักเกิ่งนึ่งก็จะหื้อ”

24 นางก็ออกไปถามแม่ว่า “แม่เจ้า จะขออะหยังดี” แม่ก็ตอบว่า “ขอหัวของยอห์นผู้หื้อบัพติศมา” 25 แล้วนางก็ฟั่งล่นเข้าไปบอกกษัตริย์ว่า “ข้าเจ้าขอหัวของยอห์นผู้หื้อบัพติศมาใส่ถาดมาหื้อข้าเจ้าบ่าเดี่ยวนี้” 26 กษัตริย์เฮโรดก็ตุ๊กใจ๋อย่างหนัก แต่ได้สาบานต่อหน้าแขกตังหลายไว้แล้ว บ่ใค่บอกนางว่าหื้อบ่ได้ 27 เฮโรดก็สั่งหื้อทหารคนนึ่งไปกกคอยอห์นมา ทหารคนนั้นก็ไปกกคอยอห์นขำในคอก 28 แล้วเอาหัวใส่ถาดมาหื้อนางคนนั้น แล้วนางก็เอาไปหื้อแม่ 29 เมื่อสาวกของยอห์นฮู้จาอั้น ก็ปากั๋นมาฮับศพของยอห์นไปฝังไว้ในอุโมงค์

30 หมู่อัครสาวกตี้พระเยซูส่งออกไปมาแวดพระองค์ แล้วรายงานเรื่องกู้อย่างตี้ได้เยียะตึงได้สอนหื้อพระองค์ฟัง แล้วพระเยซูก็บอกหมู่เขาว่า 31 “หมู่เฮาไปหาตี้เงียบๆ ย้างกั๋นสักกำเต๊อะ” ย้อนว่ามีคนนักขนาดมาหาพระองค์อยู่สะลวด จ๋นบ่มีเวลาแม้แต่จะกิ๋นข้าว

32 หมู่เขาก็ลงเฮือไปหาตี้เงียบๆ เป๋นส่วนตั๋ว 33 แต่ก็มีหลายคนหันหมู่เขาไป ก็จ๋ำหมู่เขาได้ แล้วคนหมู่นี้ตี้มาจากหลายๆ หมู่บ้าน ก็ล่นไปต๋ามฮิมฝั่งทะเล เปื้อไปดักรอถ้าพระเยซูกับหมู่สาวก 34 เมื่อพระเยซูขึ้นจากเฮือ ก็หันคนเป๋นจ๋ำนวนนัก พระองค์ก็ฮู้สึกอินดูหมู่เขา ย้อนว่าหมู่เขาเผียบเหมือนฝูงแกะตี้บ่มีคนเลี้ยง พระองค์จึงสั่งสอนหมู่เขาหลายเรื่อง

35 ตกต๋อนแลง หมู่สาวกก็มาบอกพระองค์ว่า “อาจ๋ารย์ บ่าเดี่ยวนี้ก็ค่ำนักแกแล้ว ต๋ำหมู่นี้ก็ทุรกั๋นดาร 36 บอกหื้อหมู่เขาปิ๊กไปเหียก่อนบ๋อ เปื้อจะได้ไปเซาะซื้อของกิ๋นกั๋นต๋ามบ้านไฮ่บ้านนาตึงหมู่บ้านต๋ำหมู่นี้ก่อน”

37 แต่พระองค์อู้ว่า “หมู่ต้านไปเซาะของกิ๋นมาเลี้ยงหมู่เขาเหียก่า” หมู่สาวกบอกว่า “จะต้องใจ๊เงินจ๋ำนวนก้าจ้างสองร้อยวัน๗เถิงจะปอซื้อของกิ๋นมาเลี้ยงคนหมู่นี้ได้”

38 พระเยซูก็บอกหมู่เขาว่า “ไปเซาะผ่อลอว่ามีเข้าหนมปังอยู่กี่ก้อน” เมื่อหมู่เขาฮู้ก็ปิ๊กมาบอกว่า “มีเข้าหนมปังห้าก้อนกับป๋าสองตั๋ว”

39 พระองค์ก็สั่งหื้อคนตังหลายนั่งเป๋นหมู่ๆ บนหญ้าเขียวจุ้มตี้หั้น 40 คนตังหลายก็นั่งลงเป๋นหมู่ๆ ร้อยคนพ่องห้าสิบคนพ่อง 41 แล้วพระองค์ก็ฮับเข้าหนมปังห้าก้อนกับป๋าสองตั๋วนั้นมา แล้วแหงนหน้าขึ้นไปผ่อฟ้าสวรรค์ขอบพระคุณพระเจ้า แล้วก็หักเข้าหนมปังส่งหื้อหมู่สาวกเอาไปแจกคนตังหลาย แล้วพระองค์แบ่งป๋าสองตั๋วแจกหื้อหมู่เขาตวย 42 คนตึงหมดได้กิ๋นอิ่มกู้คน 43 แล้วหมู่สาวกเก็บเข้าหนมปังตึงป๋าตี้เหลือได้สิบสองซ้าเต๋มๆ 44 คนตี้กิ๋นเข้าหนมปังตวยกั๋นวันนั้นนับก้าป้อจายมีห้าปันคน

45 หลังจากนั้นสักกำ พระเยซูก็บอกหื้อหมู่สาวกของพระองค์ลงเฮือข้ามฟากไปเมืองเบธไซดาก่อน ส่วนพระองค์ยังอยู่ตี้หั้น เปื้อส่งคนตังหลายปิ๊กบ้าน 46 หลังจากพระองค์ลาคนตังหลายแล้ว ก็ขึ้นไปอธิษฐานบนดอย

47 มืดค่ำแล้วเฮือของหมู่สาวกลอยอยู่ก๋างทะเลสาบ ส่วนพระองค์อยู่บนบกคนเดียว 48 พระองค์หันหมู่สาวกก่ำลังพายเฮืออย่างยากลำบาก ย้อนเฮือตอลมอยู่ หละหว่างตี๋สามเถิงหกโมงเจ๊า พระองค์เตียวบนน้ำไปหาหมู่เขา กับเหมือนว่าก่ำลังจะเตียวก๋ายหมู่เขาไป 49 เมื่อหมู่สาวกหันพระองค์เตียวมาบนน้ำก็กึ๊ดว่าเป๋นผี เลยฮ้องเสียงดัง 50 ย้อนว่าตกใจ๋กั๋ว แล้วพระองค์ก็อู้กับหมู่เขาต๋อนนั้นว่า “แป๋งใจ๋ดีๆ ไว้ นี่เฮาเน่อ บ่ถ้ากั๋ว” 51 เมื่อพระเยซูขึ้นเฮือแล้ว ลมก็ย้าง หมู่เขาปากั๋นงืดขนาดตี้พระองค์เตียวบนน้ำได้กับลมก็หยุด 52 ย้อนเขายังบ่เข้าใจ๋ความหมายเรื่องเข้าหนมปังห้าก้อนนั้น สุดปั๋ญญาหมู่เขาแล้ว

53 หลังจากข้ามฟากมาแผวฝั่งแคว้นเยนเนซาเรทแล้ว หมู่สาวกก็มัดเฮือไว้ 54 เมื่อขึ้นมาจากเฮือแล้ว คนตี้หั้นก็จ๋ำพระเยซูได้ 55 ก็ล่นไปบอกหมู่คนอื่นๆ ใคว่แคว้น แล้วหามคนป่วยใส่ตี้นอนมาหาพระองค์ ฮู้ว่าพระองค์อยู่ตังใดก็ไปหาตี้หั้น 56 พระองค์ไปตังใดบ่ว่าในหมู่บ้าน ในเมือง กาว่าไปบ้านนอกก็ดี คนตังหลายก็ปาเอาคนป่วยมานอนต๋ามกาด เปื้อขอหยุบตี๋นเสื้อคุมของพระองค์ กู้คนตี้ได้หยุบตี๋นเสื้อของพระองค์ก็หายป่วย