พระคริสตธรรมคัมภีร ภาคพันธสัญญาใหม ยอห์น 20

1 เจ๊ามืดวันติ๊ด มารีย์จาวมักดาลามาเถิงอุโมงค์ฝังศพก็หันว่าบ่าหินใหญ่ตี้ตึดปากอุโมงค์นั้นกิ้งออกไปจากปากอุโมงค์แล้ว 2 นางก็ฟั่งล่นไปหาซีโมนเปโตร กับสาวกแหมคนนึ่งตี้พระเยซูฮัก และบอกหมู่เขาว่า “มีคนเอาศพองค์พระผู้เป๋นเจ้าไปจากอุโมงค์แล้ว บ่ฮู้ว่าเขาเอาศพไปไว้ตี้ไหน”

3 เปโตรกับสาวกคนนั้นก็ไปตี้อุโมงค์ฝังศพ 4 ตึงสองคนล่นไปตวยกั๋น แต่สาวกคนนั้นล่นเวยเหลือเปโตร จึงไปเถิงอุโมงค์ก่อน 5 แต่บ่ได้เข้าไปตังใน ได้ก้าก้มส่องเข้าไปแล้วก็หันผ้าปันศพวางอยู่ 6 บ่ากองซีโมนเปโตรตี้ตวยก้นสาวกคนนั้นมาเถิง เขาก็เข้าไปในอุโมงค์ฝังศพ แล้วก็หันผ้าปันศพวางอยู่ตี้หั้น 7 แต่ผ้าปันหัวของพระเยซูบ่ได้วางอยู่กับผ้าลินิน แต่พับวางไว้แยกแหมต่างหาก 8-9 สาวกคนตี้มาเถิงก่อนก็ตวยเข้าไปตังใน เถิงแม้ว่าหมู่เขายังบ่เข้าใจ๋ข้อพระคัมภีร์ตี้ว่า พระองค์จะเป๋นขึ้นจากความต๋าย แต่เมื่อหมู่เขาหันตึงหมดนี้ สาวกคนนั้นก็เจื้อตี้พระเยซูเป๋นขึ้นจากความต๋าย 10 แล้วสาวกตึงสองคนก็ปิ๊กไปบ้าน

11 มารีย์จาวมักดาลายังยืนไห้อยู่ตังนอกอุโมงค์ฝังศพ ต๋อนตี้ก่ำลังไห้อยู่นั้นนางก็ก้มส่องผ่อตังในอุโมงค์ฝังศพ 12 แล้วก็หันทูตสวรรค์สององค์ใส่เสื้อสีขาวนั่งอยู่ตั๊ดตี้ศพพระเยซูเกยวางอยู่ องค์นึ่งอยู่ตังหัว แหมองค์อยู่ตังตี๋น

13 ทูตสวรรค์ก็ถามมารีย์ว่า “เจ้าไห้เยียะหยัง” นางก็ตอบว่า “มีคนเอาองค์พระผู้เป๋นเจ้าของข้าเจ้าไปแล้ว ข้าเจ้าบ่ฮู้ว่าเขาเอาพระองค์ไปไว้ตี้ไหน” 14 บ่ากองมารีย์อู้จาอั้นแล้ว ก็งว้ายหลังมา ก็หันพระเยซูยืนอยู่ตี้หั้น แต่นางบ่ฮู้ว่าเป๋นพระเยซู

15 พระองค์ก็ถามนางว่า “เจ้าไห้เยียะหยัง ตวยเซาะหาใผอยู่กา” มารีย์กึ๊ดว่าพระเยซูเป๋นคนเยียะสวนก็เลยอู้กับพระองค์ว่า “ต้านเจ้า ถ้าต้านเอาพระองค์ไป ขอบอกข้าเจ้าเต๊อะว่าต้านเอาไปไว้ตี้ไหน ข้าเจ้าจะได้ไปฮับพระองค์”

16 พระเยซูก็เลยอู้ว่า “มารีย์เหย” มารีย์ก็งว้ายหลังมาผ่อพระองค์แหมเตื้อแล้วก็ฮ้องเป๋นภาษาฮีบรูว่า “รับโบนี” (แป๋ว่า อาจ๋ารย์)

17 พระองค์ก็อู้กับนางว่า “บ่ต้องเกาะเฮา เฮายังบ่ได้ปิ๊กไปหาพระบิดาของเฮาเตื้อ แต่หื้อไปบอกหมู่ปี้น้องตี้ติดต๋ามเฮาว่า เฮาจะปิ๊กไปหาพระบิดาของเฮา ตี้เป๋นพระบิดาของต้านตังหลาย ก็คือไปหาพระเจ้าของเฮาตี้เป๋นพระเจ้าของต้านตังหลายตวย”

18 มารีย์ จาวมักดาลาก็ไปบอกหมู่สาวกของพระเยซูว่า “ข้าเจ้าได้หันองค์พระผู้เป๋นเจ้าแล้ว” และมารีย์ก็ได้เล่าว่าพระองค์อู้อะหยังกับนางพ่อง

19 เมื่อแลงวันติ๊ด ต๋อนหมู่สาวกอยู่รวมกั๋น หมู่เขาก็หับปะตู๋ใส่ก๋อนห้อง ย้อนกั๋วหมู่ผู้นำจาวยิว พระเยซูก็มายืนอยู่ต้ามก๋างหมู่เขาแล้วก็อู้ว่า “ขอหื้อหมู่ต้านมีสันติสุขเต๊อะ” 20 เมื่อพระองค์อู้จาอั้นแล้ว พระองค์ก็เอามือกับขี้ข้างหื้อหมู่เขาผ่อ หมู่สาวกก็ปากั๋นดีอกดีใจ๋ตี้ได้หันพระองค์

21 แล้วพระเยซูก็อู้แหมว่า “ขอหื้อหมู่ต้านมีสันติสุขเต๊อะ ต๋อนนี้เฮาจะใจ๊หมู่ต้านไปเหมือนกับตี้พระบิดาใจ๊เฮามา” 22 บ่ากองพระเยซูอู้จาอั้นแล้ว ก็เป่าลมหายใจ๋หดหมู่เขาแล้วก็อู้ว่า “ฮับพระวิญญาณบริสุทธิ์ไปเต๊อะ 23 ถ้าหมู่ต้านยกโต้ษความบาปหื้อใผ คนนั้นก็ได้ฮับก๋านยกโต้ษ แต่ถ้าหมู่ต้านบ่ยอมยกโต้ษหื้อใผ คนนั้นก็บ่ได้ฮับก๋านยกโต้ษตวย”

24 โธมัส ตี้เขาฮ้องกั๋นว่าแฝด เป๋นสาวกคนนึ่งในสิบสองคน เขาบ่ได้อยู่กับหมู่สาวกต๋อนตี้พระเยซูมาหา 25 สาวกคนอื่นมาบอกเขาว่า “หมู่เฮาได้หันองค์พระผู้เป๋นเจ้าแล้ว” แต่โธมัสก็อู้กับหมู่เขาว่า “ถ้าเฮาบ่ได้หันฮอยเหล็กกนตี้มือของอาจ๋ารย์ และบ่ได้เอานิ้วแหย่เข้าไปในฮูเหล็กกนกับแผลตี้ขี้ข้างอาจ๋ารย์ เฮาตึงบ่เจื้อ”

26 เมื่อผ่านไปได้ติ๊ดนึ่ง ต๋อนตี้หมู่สาวกของพระองค์มาจุมกั๋นอยู่ในบ้านนั้นแหม โธมัสก็อยู่ตวย เถิงแม้ว่าปะตู๋หับใส่ก๋อนแล้ว แต่พระเยซูก็เข้ามาอยู่ต้ามก๋างหมู่เขาแล้วก็อู้ว่า “ขอหื้อหมู่ต้านมีสันติสุขเต๊อะ” 27 แล้วพระองค์อู้กับโธมัสว่า “โธมัสเหย เอานิ้วมาแหย่ตี้นี่กับผ่อมือของเฮา แล้วก็เอามือซวามขี้ข้างของเฮาเหีย บ่ต้องสงสัยแหม หื้อเจื้อเต๊อะ”

28 แล้วโธมัสก็ฮ้องขึ้นมาว่า “องค์พระผู้เป๋นเจ้า พระเจ้าของข้าพระองค์”

29 พระเยซูก็อู้กับเขาว่า “ย้อนต้านได้หันเฮา ต้านเลยเจื้อกา คนตี้บ่หันเฮาแต่เจื้อนั้น ก็เป๋นสุข”

30 พระเยซูได้เยียะหมายสำคัญแหมหลายอย่างหื้อหมู่สาวกหัน แต่บ่ได้เขียนไว้ในหนังสือเล่มนี้ 31 แต่ตี้ได้เขียนสิ่งหมู่นี้ลงไปก็เปื้อหมู่ต้านจะเจื้อว่า พระเยซูเป๋นพระคริสต์ คือพระบุตรของพระเจ้า และถ้าใผวางใจ๋พระองค์ ก็จะมีจีวิตนิรันดร์