1  Мудрасьць пабудавала сабе дом, вычасала сем слупоў яго,

2  закалола тое, што было на зарэз, зьмяшала віно і прыгатавала свой стол.

3  Паслала служак сваіх, кліча на дзядзінцу і на вышынях гарадзкіх:

4  «Хто неразумны, няхай прыйдзе сюды», а да бязглуздага кажа:

5  «Прыходзьце, ешце хлеб мой і піце віно, якое я зьмяшала,

6  пакіньце дурноту і жывіце, і хадзіце шляхам розуму».

7  Хто павучае насьмешніка, сьцягвае на сябе прыкрасьць, а хто дакарае бязбожніка, запляміцца.

8  Не дакарай насьмешніка, каб ён не зьненавідзеў цябе, дакарай мудрага, і ён будзе любіць цябе.

9  Настаўляй мудрага, і ён стане мудрэйшы, вучы праведнага, і ён павялічыць веды.

10  Пачатак мудрасьці — страх ГОСПАДАЎ, і веданьне Сьвятога — розум.

11  Бо праз мяне памножацца дні твае і дададуцца гады жыцьця твайго.

12  Калі будзеш мудры, для сябе будзеш мудры, а калі станеш насьмешнікам — сам будзеш мець шкоду.

13  Дурнота — жанчына крыклівая, неразумная і нічога ня ведае;

14  сядзіць ля дзьвярэй дому свайго на пасадзе, на вышынях гарадзкіх,

15  каб клікаць тых, што праходзяць дарогаю, што ідуць проста сьцежкамі сваімі:

16  «Хто неразумны, няхай прыйдзе сюды», а да бязглуздага кажа:

17  «Вада крадзеная салодкая, і схаваны хлеб смачнейшы».

18  І ня ведае той, што там мерцьвякі, і што ў цемры адхлані запрошаныя ёю.