1 Кіроўцу хору. Раба Гасподняга Давіда.

2 Грэшнасьць бязбожніка гаворыць у сэрцы маім: няма страху Божага перад вачыма ягонымі,

3 бо ягоныя вочы лісьлівяць яму, быццам шукаюць віну, каб зьненавідзець яе;

4 словы з вуснаў ягоных - няпраўда і хітрына; ня хоча ён быць мудрым, каб рабіць дабро.

5 Несправядлівасьць намышляе ён на пасьцелі сваёй, на благі становіцца шлях, ня грэбуе злом.

6 Госпадзе! ласка Твая да нябёсаў, праўда Твая пад хмары!

7 Праўда Твая - як горы Божыя, і суды Твае - бездань вялікая! Людзей і быдла захоўваеш Ты, Госпадзе!

8 Якая каштоўная ласка Твая, Божа! Сынам чалавечым у цені крылаў Тваіх спакойна;

9 наядаюцца сытасьцю дома Твайго, і з плыні слодычаў Тваіх Ты выпойваеш іх,

10 бо ў Табе крыніца жыцьця; у сьвятле Тваім мы бачым сьвятло.

11 Пашыры ласку Тваю на тых, што Цябе ведаюць, і праўду Тваю на людзей, шчырых сэрцам,

12 хай не наступіць на мяне нага гардзеі, і рука грэшніка хай не прагоніць мяне.

13 Там упалі беззаконьнікі, скінутыя, і ня могуць устаць.